Սիրիայի խորհրդարանը միաձայն ճանաչել է Հայոց Գենոցիդը, իսկ Հայաստանում Սիրիայի դեսպանը կոչ է արել նույնն անել ողջ երկրների խորհրդարաններին:
Սիրիան համաշխարհային ուժային կենտրոն չէ, ու ավելին՝ ծվեն-ծվեն արված պետություն, դրա համաձայն, այդ երկրի խորհրդարանի ճանաչումը հայկական ընկալումներում հազիվ թե ունենա սույն աստիճանը, ինչպես ինչ որ ուրիշ ուժային կենտրոնի պարագայում, էլ չենք խոսում գերտերության՝ Միացյալ Նահանգների Կոնգրեսի երկու բանաձևերի մասին:
Սակայն, նույն ժամանակ, իրողություններն և միջազգային զարգացումները պետք է դիտարկել որոշակի սխեմայի, շղթայի տրամաբանության ներքո, Էլ ավելի, որ այդ իմաստով Սիրիան վերածվել է հանգուցային օղակի:
Ընդ որում պետք է արձանագրել նույնիսկ այն, որ չնայած արդեն տարիներ շարունակվող պատերազմին՝ բոլոր առումներով ու բոլոր շրջանակներով, համարյա «բոլորը-բոլորի» դեմ սկզբունքով, Սիրիային, նախագահ Բաշար Ասադին հաջողվեց պահպանել պետական իշխանությունը, իսկ դա մի կողմից ներքին կամքի, ներուժի, այլ կողմից, իհարկե, արտաքին գործոնների հետաքրքիր համադրվածության Ու դասավորության վկայություն է:
Որի համաձայն՝ Սիրիան մի կողմից բավականին խոցված, մասնատված, այլ կողմից, այդուհանդերձ, համաշխարհային հանգուցային կետ է, որտեղ հայկական հարցի ճանաչումը նաև խորքային առումով ստանում է կարևոր նշանակություն:
Առավել մանրամասն դիտեք տեսանյութում.