Ֆեյսբուքյան օգտատեր Անահիտ Առաքելյանը գրել է․

«ՄՆԱ՛ ՏԱՆԸ

Սա էլ իմ պատմությունը։

Միլանում շտապօգնության սիրենաները լսելը, հատկապես ցերեկով` շատ սովորական բան է։

Բայց սկսած փետրվարի 22-ից, ամեն գիշեր շտապօգնության մեքենաների ձայներ էի լսում, որոնք օր օրի շատանում էին։

Գիշերը ժամը մեկ արթնանում էի ձայներից ու ինքս ինձ հանգստացնում, որ դա սովորական է Միլանի համար։

Միլանում համալսարանները, դպրոցները փակվեցին փետրվարի 22 -ին։

Դա արդեն ազդանշան պետք է լիներ մարդկանց համար, որ այլ հավաքատեղիներ այցելելու կարիք չկա։

ԲԱՅՑ ՉԷ, դուրս էի գալիս փողոց, սրճարանները լիքն էին, մարդիկ անզգուշություն էին ցուցաբերում ու անլուրջ վերաբերվում զգուշացումներին։

Ես ինքս խուճապահար չեմ եղել, ուղղակի հետևել եմ կանոններին ու չեմ այցելել փակ տարածքներ, դե բացի սուպերմարկետից։

Ոչ էլ սուպերարկետ եմ դատարկել։ Մտնում էի սուպերմարկետ մասկայով, չնայած չհավատալով դրա ուժին, ու ձեռնոցներով։ Հիշում եմ նույնիսկ երկու հոգի, ովքեր ինձ մատնացույց արեցին քմիծիծաղով։

Դե տեղական իշխանություններից եկող զգուշացումները հստակ էլ չէին, չկային ավելի շուտ, փակվում էին ինչ-որ հաստատություններ, բայց չէր ասվում մարդկանց «դուրս մի՛ եկեք, մի՛ շփվեք․․․» ։

Ով հասկանում էր, կրճատում էր իր շփումները ու դուրս էր գալիս միայն խիստ անհրաժեշտության դեպքում, ով էլ չէ, ինքը վստահ պոտենցիալ վարակվող էր ու վարակակիր։

Փետրվարի 21-ին, երբ Միլանից մի ժամ հեռավորության վրա գտնվող Լոմբարդիայի վարչական շրջանի Լոդի նահանգի Կոդոնյո, Կաստիլիոնե Դ՛Ադդա և այլ քաղաքներ փակվեցին և դարձան կարմիր զոնա, որը նշանակում է, որ այնտեղ շատ վատ էր վիճակը և վարակվածների թիվը շատ էր, ասում էին, որ Միլանում մի մաշկաբան կա վարակված։

Հետո փետրվարի վերջ նոր սկսեցին գրել, որ երկու հոգի վարակված կա Լա Սկալա թատրոնից (իտալացիները պարտադիր նշում էին, որ վարակվածներից մեկը տենոր է) , ապա պարզվեց, որ Palazzo di Giustizia-ից (Միլանի վերաննքիչ դատարան) երկու հոգի վարակված կա։

Ես շատ ուշադիր հետևել եմ իտալական նորություններին, և հենց Միլանի վերաբերյալ տեղեկությունները բացարձակ սահմռկեցուցիչ չէին մինչև փետրվարի վերջ, բայց կարծում եմ, որ վարակվածների թիվն անհամեմատ շատ էր, ու կամ չէին հայնտում կամ էլ ուղղակի դեպքերը մինչև փետրվարի վերջ չէին բացահայտվում ու ժամանակ էր պետք, որ սիմպտոմները դրսևորվեին, որ բացահայտվեր էդ ամենը։

Նաև փորձում էին Միլանը չփակել քաղաքապետի milanononsiferma -ով։

Լավ գաղափար էր իրականում, բայց մարդիկ սխալ էին ընկալում, մտածում էին, որ անիմաստ պանիկա է ու «Միլանը չպետք է փակվի»-ով շարունակում էին հաճախել սրճարաններ ու բաց չթողնել ապերիտիվոները։

Ստացվեց, որ գաղափարը հակասում էր զգուշավորության կանոններ պահպանելուն։

Ու ո՞նց կարող էին Միլանում վարակվածներ չլինեին, եթե բոլոր էդ հարակից քաղաքներից շատ մարդիկ գալիս էին Միլան աշխատելու կամ սովորելու կամ ուղղակի ուրբաթյան ապերիչենա անելու։ Անհավատալի էր ուղղակի․․․

Էս պահին Երևանն ինձ հիշեցնում է Միլանը՝ փետրվարի 21-ց սկսած։

Անլրջություն, տրոլլինգ, խելոք մտքեր, կորոնավիրուսաքաղաքական վերլուծություններ։

Գիտեմ, որ մինչ մարտի 8-ը, մինչ Լոմբարդիայի կարմիր զոնա դառնալն էլ շատ հարավային իտալացիներ թեթև էին վերաբերվում կատարվածին։ Լավ մի՞թե այդքան հիմար կարող ենք լինել, որ կրկնենք հենց այդ նույն սխալները։

Մենք մի շաբաթ ենք հետ այս ամեն ինչից, եթե չլինեն կոպիտ որոշումներ՝ փակելու բոլոր տեսակի հավաքատեղիները, ու չլինեն պարզ հորդորներ՝ մարդկանց դուրս չգալու և չշփվելու։

Ինձ ասեք խուճապահարներ, Սակայն նախնընտրում եմ էս պահին լինել հենց խուճապահար, քանի որ տեսել եմ, որտեղից ուր հասավ Լոմբարդիա ռեգիոնը երկու-երեք շաբաթում։

Ինձ մոտ կրկնություն է ուղղակի, déjà vu, և ես արդեն այլ հասկանում եմ իրավիճակի Լրջության մասին։

ՏԱՆԸ ՄՆԱԼԸ այսուհետև սոցիալական պատասխանատվության բարձրագույն դրսևորում է ու ԱՄՈԹ չի հայտնելը, որ վարակված լինելու կասկածներ ունես։

Հուսամ, որ էլ հարկ չի լինի այսպիսի գրառումներ անելու, սակայն կանեմ այնքան մինչ զգամ, որ փոփոխություն կա։

Այս թվերը նորից այստեղ թողնեմ, միգուցե մի բան ասի

Իտալիա
Date: Infected — Deaths
Feb. 18: 3 — 0
Feb. 27: 655 — 17
March 1: 1,694 — 41
March 4: 3,089 — 107
March 7: 5,883 — 233
March 8: 7,375 — 366
March 9: 9,172 — 463
March 10: 10,149 — 631
March 11: 12,462 — 827
March 12: 15,113 — 1,016

Recovered: 1,258»։