Բաքուն կրկին նույնն է փորձելու կատարել, ապրիլի 16-ին կատարված հայտարարության մեջ նշել էր Սերժ Սարգսյանը, խոսելով չորս տարի առաջ տեղի ունեցածի վերաբերյալ:

Սերժ Սարգսյանը հայտարարել է, որ այդ ընթացքում էլ ցավոք պետք է պատրաստ լինել կյանք տալու, որովհետև պայքարը չի լինում այլ կերպ: Այդ հանգամանքը վիճարկել դժբախտաբար հնարավոր չէ միանգամայն օբյեկտիվ պատրվակներով:

Սերժ Սարգսյանի հայտարարության մեջ բայց բավականին կարեւոր և հատկանշական են տողատակերը: «Պայքարից այնուհըտև դիվանագիտական ճակատում հակառակորդի հետ բանակցությունները պետք է բերեն խաղաղության բֆ ապահովեն այդ համաձայնության իրագործումը, բայց ոչ ի հաշիվ մեր ժողովրդի կենսական շահերի», հայտարարել է Սարգսյանը:

Փաստացի, նա տալիս է արցախյան հարցում բանակցային նախորդ համարյա քառորդդարյա փուլի գնահատականը: Սերժ Սարգսյանը անուղղակի արձանագրում է, որ առաջին պայքարի հաղթանակից այնուհետև եղած բանակցության տրամաբանությունը եղել է այնպիսին, որ խաղաղությունը շաղկապվել է հայ ժողովրդի կենսական շահը զիջելուն:

Գործնականում, հենց դա է ենթադրել բանակցային գործընթացի առարկան: Ուրիշ հարց է, որ դա գոործականում եղել է անիրագործելի, բայց այդ հանգամանքը աշխատել է Բաքվի քաղաքականության օգտին: Ընդ որում, այդ բանակցային գործընթացի միջով անցել է նույնպես Սերժ Սարգսյանը, չկարողանալով փոխել իրերի դրությունը արդեն երկրորդ պայքարից հետո:

Թե ինչու նա չկարողացավ, կամ ավելի շուտ չէր էլ կարող փոխել, բազմաշերտ հարց է, որը բայց ընդհանուր առումով հանգում էր լեգիտիմությանը և կառավարող համակարգի բնույթին: Դա անհնար էր դարձնում բանակցային նոր տրամաբանության շեշտադրումը, նույնիսկ այն դեպքում, երբ ապրիլյան քառօրայից մեկ ամիս անց ԱՄՆ-ն գործնականում նվեր արեց Վիեննայի օրակարգի կերպով:
Առավել մանրամասն դիտեք տեսանյութում.