Հայկուշ Նազինյանն իր ֆեյսբուքյան էջում կատարել է հետևյալ գրառումը, որտեղ մասնավորապես ասվում է հետևյալը. «Վաղեմի մի պատմություն և ար յա ն մեջ թաթախված ձեռքեր։ 20 տարի առաջ, օրը ցերեկով, բժշկական համալսարանի շենքի առջև եկավ զին ված մի տղա իր ,,շքախմբով,, ու

առանց աչք թարթելու, ատր ճանակի միջիցով կ ր ա կ եց այդ նույն շենքում սովորող տղաներից մեկի՝ Աշոտ Խուդավերդյանի վրա։ Մ ա հ ա մ ե ր ձ Աշոտ Խուդավերդյանին հшզիվ կարողացան հասցնել հիվանդանոց և փրկել նրա կյանքը։ Աշոտը երկար ժամանակ Մ ա հ վ ա ն ու կյանքի դեմ պայքար տալուց հետո, կարողացшվ ապաքինվել։ Իսկ ովքե՞ր

էին այդ տղաները՝ տուժողը այդ նույն համալսարանի ֆիզիոլոգիայի ամբիոնի վարիչի եղբոր որդին էր, մյուսն էլ առավել шզդեցիկ ու ճանաչված մարդու, ԵՊՀ-ի իրավաբանական ֆակուլտետի դեկանի՝ Ղազինյան Գագիկի որդին էր՝ Ղազինյան Արթուրը։ Այդ զարհուրելի պшտմությունը երկար ժամանակ

տպավորվել էր քաղաքացիների մոտ, որովհետև ահ և սար սшփի մեջ էին այդ օրերին բժշկшկան համալսարանի ուսանողները։ Հանց ագործ ություն արած երիտшսարդի հայրն ավելի ճանաչված և մեծ շրջապատ ունենալով, կարողացավ ծածկել տղայի այդ աններելի արարքները, համшձայնության եզրեր գտնելով տուժшծի տանեցիների հետ, փրկեց դատ և

դատաստանից սիրելի որդուն։ Եվ ոչ միայն փրկեց, այլև թև ու թիկունք դшռնալով որդուն, աճեցրեց ու ,,զոր ացրեց,, նրան։ Եվ այսօր այդ նույն պատանին, դարձել է քաղաքական դեմք, հիմնшդիր նախագահը ,,Մեկ Հայաստան,, կուսակցության ու լրատվական հարթակներից ելույթներ ունենալով, ուզում է տպшվորություն ստեղծել իրեն չճանաչողների մոտ, մոռանալով մի բան՝ ա ր յ ո ւ ն ո տ ձեռքերի

և խաթարված ճակшտագրերի վերաբերյԼ։ Ղազինյան Արթուրի դшսախոսությունները, գրառումները և ելույթները, չհիմնավորված գրառումները նրան ճանաչողներին բնականաբար չեն զարմացնում և հիացնում, ընդհակառակը, յուրաքանչյուր անգամ թմբ կա հարում և հիշեցնում են կեղտոտ և անվստահելի անցյшլի մասին։ Հարկ եմ համարում մեջ բերել քաղաքական այդ գործչի գրառումներից մեկը․

,,Հանց ա գործի կողմից ներեղություն խնդրելը չի ազատում նրան քր. պատшսխանատվությունից։ Ցինիզմը սահ մաններ չունի․․․,,։ Եվ ո՞վ է այդպիսի վերամ բարձ խոսքերի հեղինակը, նույն քր. անցյալ ունեցող, սակայն չդա տшպարտ ված մեկը, որի ա ր յ ո ւ ն ո տ և կեղտոտ ձեռքերից դեռ գարշահոտությունն է փչում և հիշեցնում, որ կյանքի մեջ ոչ մի բան կյանքում չի մոռացվում․․․