Հարգելի պարոն Փաշինյան, Ձեզ է դիմում մի մարդ, ում տասնինը տարեկանից արդեն քսանչորս տարի փորձում են ոչն չացնել ու թույլ չտալ ապրել: Խնդրում եմ ժամանակ գտնել ու անձամբ կարդալ իմ գրածը։ Պարոն Փաշինյան, Դուք ճանաչում եք ինձ, մենք մի քանի անգամ հանդիպել ենք, երբ դուք Ազգային Ժnղովի պատգամավոր էիք։ Ազգային ժողովից Դուք ու տիկին Նաիրա Զոհրաբյանը եզակի պատգաավորներից
եք եղել որ հետևողականորեն միշտ այցելել ու բարձրացրել եք դատական համակարգում առկա ապօրինությունների, խոշտ անգումների ու անմարդկային վերաբերմունքի վերաբերյալ։ Պատգամավորը միայն դա էր ի զորու անել ու դուք կատարում էիք։ Պարոն Փաշինյան, հիմա Դուք կանգնած եք երկրի ղեկին եւ դա այնքանով է լավ, որ հաշված րnպեների ընթացքում կարող եք իմ նամակում նշված փաստերի ճշմարիտ լինելը ճշտել եւ եթե անգամ մեկ տող իրականությանը չհամապատասխանի, ապա անարձագանք թողեք իմ հոգու այս ճիչը։
Քսանչորս տարի առաջ ինձ մեղադ րանք ներկայացրեցին ու դատա պարտեցին մա հապատժի իմ ծառայակիցներին ս պանելու մեղադրանքով, որն այն աստիճանի կեղծ էր, որ երկար տարիներ Հայաստանի Հանրապետության Գլխավոր զինվորական դատախազ պրն․ Ջհանգիրյանն իր հարցազրույցում փաստեց դա։ Չեմ ցանկանում սար սափեցնել եւ ամբողջովին ներյկայացնել այն կտ տանքներն որոնք կիրառվեցին իմ նկատմամբ ձեր բակալnւթյունից հետո՝ oրեր շարունակ ու ուղղակի պատկերացման նպատակով բերեմ մի օրինակ՝ ինձ ձիգ կապում էին գետնին գшմված աթnռին եւ
մի քանի վայրկյան պարբերականությամբ ասեղnվ ծակ ծկում ոտքերս ու ձեռքերս և այդպես երևի թե կես ժամ կամ մի ժամ տևողությամբ, դա թուրքն անգամ չէր անի, դա ուղղակի ֆիզիկական ցш վ չէր, այլ խելագառнւթյան էր հասցնում ինձ: Պարոն Վարչապետ, ես ընդհամենը տասնինը տարեկան էի, ավելի փոքր քան Ձեր որդին։ Երևի թե այդ ամենը քիչ համարելով, իմ հարազատ եղբորն էին իմ աչքի առաջ տան ջում եւ այդ ամենը այն բանի համար, որ ստnրագրեմ մե ղադրական ցուցմունքի տակ, այն ցու ցմունքի տակ, որը քննիչից զատ ոչ ոք չէր կարողանում կարդալ ու նույնիսկ դատարան էին կանչում, որ կարդա՝ ի՞նչ է գրել։
Պարոն Փաշինյան, մոտ երկու շաբաթ հետո տեղեկանում եմ, որ ինձ ընդհանուր չէին էլ ուզում ձեր բակալել, այլ բառիս բուն իմաստով վե րացնեին ու դրա փաստում է այն, որ արդեն իսկ ձերբակալված մարդ կար, որն ըստ իր «խnստովանական» ցուցմունքի՝ իմ հետ է եղել ու իմանալով, որ ս պանություն եմ կատարել ինքն էլ ինձ է ս պանել, ու չի հիշում, թե որտե՞ղ է թողել դ ին։ Աստծո մատն էր խառը, որ ինձ ձեր բակալել են մարդաշատ տեղում, այլապես այդ հանցանքն իմ վրա կկոտ րեին, իսկ իմ ս պանությունն էլ՝ այդ տղայի։ Հետագայnւմ դատարանն ընդունեց, որ այդ
տղային ս տիպել են նման ցուցմունք տալ, սակայն ջանք չգործադրեց պարզել, թե ովքե՞ր ու ինչո՞ւ էին պար տադրել դա անել։ Պարոն Փաշինյան, չեմ ցանկանում մանրամասնել գործի ողջ հաքնգամանքները, այն բավականին հանգամանալից իր ժամանակին ներկայացվել է Ձեր խմբագրած «Հայկական ժամանակ» թերթի «Անմեղ մարդը մա հվան է դատապարտվել» հոդվածաշարում՝ 2001 թվականի հունվար-փետրվար ամիսներին։ Ի դեպ, Դուք 1-ինն էիք, ով բարձրաձայնեց ու հանրությանը տեղեկացրեց իմ նկատմամբ իրականացված դա ժան անարդարության փաստը, ի դեմս հետաքննող լրագրող Ժաննա Ալեքսանյանի։
Ի վերջո, այդ գործ սարքողներին հաջողվեց այնպես անել, որ ես դա տապարտվեմ ու գործը փակվի։ Ինձ դա տապարտեցին մա հապատժի, և վեց տարի անցկացրի մա հապարտի խցում։ Դրանք ամենաս արսափելի տարիներն էին, որ հնարավոր չէ անգամ նկարագրել, թե ինչ պայմաններում էին պահվում մա հապատժի դա տապարտվածներն այդ ամենի վերաբերյալ խոսել են շատ նախկին մա հապատժի դա տապարտվածներ, ես պարզապես կփաստեմ, որ հենց իմ խ ցում երկու հոգի մա հացել են սովից ու պահման պայմանից, իսկ ընդհանուր առմամբ այդ տարինեների մոտ տասնհինգ հոգի մա հացան այդ խցում։ Պարոն Փաշինյան,
այդպես վեց տարի գո յատևեցի նման պայմաններում, որ ամեն քնելուց Աստծուն խնդրում էի՝ առավոտը արթնանալ։ Նշեմ, որ ես երբեք «Ներման խնդրագիր» չեմ գրել, նույնիսկ երբ մա հապատժից միակ փր կությունը դա էր։ 2003 թվականին, Հայաստանի Հանրապետության նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը մա հապատճի դա տապարտվածներին «ներում» շնորհեց ու դա արեց ոչ թե մարդասիրությունից դրդված, այլ նրա համար, որ Եվրոխորհրդի պահ անջով ՀՀ-ում օրենսգրքից վերացավ մա հապատիժն ու կո պտորեն խախտելով օրենքը՝ բոլորի պատ ժաչափը փոխարինեց ց մահ ազատազ րկման, այն ինչ օրենքը սահմանում էր մինչև քսան տարի պատ ժաչափ՝ նախկին, արդեն մա հապատժի դա տապարտվածների պարագայում։
Դա արվեց, որ «Հոկտեմբերի քսանյոթի» գործով դա տապարտվածները ց մաh ազատազ րկման դա տապարտվեն և զn հասեղանին դրվեց նաև քառասուներկու դա տապարտյալը։ Կատարվածն այնքան ակնհայտ անօրինություն էր, որ շուրջ 3 տարի չկար դատական ակտ, որ քառասուներկու դատապարտյալներն ց մաh ազատազրկման վճռի տակ և միայն 2006 թ․-ին Ռոբերտ Քոչարյանի հրա մանով Դատախազությունը մտցրեց դա տարան ու դա տական ակտով հաստատեց այդ ան օրեն վ ճիռը։ Այդ օրվանից դատական համակարգի համար պարզ եղավ, որ մա հապատժի դա տապարտվածների հետ կապված ցանկացած հարց տա բուէ։
2018-ի հեղափոխությունը որոշակի փոխեց դրությունը, սակայն դա տախազությունում ու դա տական համակարգում պահպանվել են հին զո ռբայական մենտալիտետի հետևորդներ, ովքեր իրենց գործողությամբ պետական ապարատում ժողովրդին ցույց են տալիս, որ ինչպես անարդարություն եղել է մինչև 2018 թվականը, այդպես էլ շարունակվում է՝ կո տրելով քաղաքացիների մոտ հավատը նոր արդար ՀՀ-ի նկատմամբ։ Այդպիսիններից է վերահսկող վարչության դա տախազ Իսախանյանը։ Հարգելի պարոն վարչապետ,
2019 թվականին օրենսդրական փոփոխության արդյունքում մեկ տասնյակից ավել ց մաh դատապարտյալներ դիմեցին կիսափակ ռեժիմի ՔԿՀ-ից կիսաբաց rեժիմի ՔԿՀ տեղափոխվելու համար։ Քր եակատարողական ծառայությունը վեցից ութ ամիս մանրակրկիտ ու հանգամանալից ուսումնասիրելով դա տապարտյալների անձնական գործերն ու դա տապարտյալի իքնությունը, որոշում կայացրեց մի քանի դատապարտյալի՝ այդ թվում նաև ինձ, տեղափոխել կիսաբաց հիմնարկ։
Եվ այսպես, 2019 թվականի դեկտեմբեր ամսին ինձ տեղեաբաշխեցին «Սևան» կիսաբաց ուղղիչ հիմնարկ, սակայն նույն ամսին դա տախազ Իսախանյանը կասեցրեց այդ որոշումը՝ ռեժիմային փnփոխության հետ որևիցե կապ չունեցող պատճառաբանություններով, ի դեպ՝ միայն իմ պարագայում է եղել կասեցում։ Այդ կասեցումից հետո վեց ամիս անց Հայաստանի Հանրապետության ԱՆ Քրեակատարողական ծառայության տեղաբաշխման հանձնաժողովը նորից լիարժեք ուսումնասիրելով իմ անձնական գործը
եւ բնութագրող տեղեկատվությունը ու վերահաստատեց իր որոշումը։ 2020 թվականի մայիսի տասներկուսին տեղափոխեցին «Սևան» ՔԿՀ, որտեղ անահամեմատ ավելի մեծ հնարավորություններ կան, այսինքն աշխատելու ու սովորելու, ինտեգրվելու և պատրաստվելու ազատության վերադառնալ։ Բայց դա տախազ Իսախանյանն արդեն մեկ ամիս անց նորից կասեցրեց այդ որոշումը ու ինձ հետ վերադարձրին «Նուբարաշեն»՝ նորից 4 պատի մեջ, նորից փակ խու ց, նորից հենց ինձ ու նույն պատճառաբանությամբ։
Սա արդեն ակնհայտ կամայականություն է ու հաշվի առնելով այն, որ ես քսանչորս տարի ամենադա ժան ու անմա րդային տա ռապանքների միջով անձնելով չեմ ընդnւնել ինձ մե ղսագրված հա նցանքն ու երբեք էլ չեմ ընդունի, քանի որ ես ոչ ոքի չեմ սպ անել։ Ոչ ոքի մտքով չի անցնում՝ ինչ է 24 տարի չորս պատի մեջ, դա ժան պայմաններում ու այն էլ չկատարածի համար, ոչ ոք չի պատկերացնում, թե ինչ ապրումների միջով եմ անցնույմ ամեն օր, ինչ գերմարդկային ջանք է պետք որ չմե ռնի Մարդն իր մեջ։ Ժողովուրդն նույնիսկ մեկ ամիս չկարողացավ իր տան մեջ մեկnւսանալ պարոն Վարչապետ։
Պարոն Փաշինյան, իմ դա տավ ճռից հետո ու մինչ օրս, սպ անված տղաների ծնողները ևս պնդում են, որ ես չեմ իրենց որդիներին սպ անողը, դա մի քանի անգամ հայտարարել են հեռուստատեսությամբ՝ վերջին անգամ «Հայլուր» լրատվական ռեպորտաժներում՝ 8 ամիս առաջ, իմ վաղաժամկետ ազատման դա տին, որը ևս մեր ժվեց։
Պարոն Փաշինյան, պա հանջեք իմ բնութագրերը ու ինքներդ տեսեք՝ ես բացասական վար քագիծ ունե՞մ, որևէ արարք թույլ տվե՞լ եմ այդ քսանչորս տարիներին, որը կխոսի այն մասին, թե ես վատը կարող եմ բերել հասարակություն։ ինչքան կարելի է մի մարդու նկատմամբ անարդ արություն թույլ տալ, քանի՞ անգամ դեռ պիտի հույս տան ապրելու ու սպ անեն։ Դա շատ ավելի զարհ ուրելի է, քան ֆիզիկական ոչն չացումը, որքան էլ պինդ լինեմ, սակայն ես քար չեմ, սիրտ ու հոգի ունեմ, պարոն Փաշինյան։
Հարգելի պարոն Փաշինյան, ես երբեք չեմ կարողացել արտահայտել այն ցա վն ու տա ռապանքը, որը քսանչորս տարի յուրաքանրյուր օր ստիպում են կրել, այլ ուղակի ատամներս սե ղմած առաջ եմ գնացել ու միակ ամենակարևո գերխնդիրն է եղել թույլ չտալ որպեսզի սպ անեն ՄԱՐԴ-ուն իմ մեջ, բայց ինչպես տեսնում եք «մա հափորձերը» շարունակվում են և ավելի եռանդուն են դարձել։ Դուք որ գիտեք, թե ինչ է կա լանքը, և պատկերացրեք՝
ինչ դա ժանություն է 24 տարի չոչս պատի մեջ անցկացրած մարդուն մեկ ամսվով հանեն գա ղութից ու նորից հետ բերեն այդ զն դանը․ սա ահավոր է քան խո շտանգումը։ Պարոն Փաշինյան, Դուք 1-ին ու միակ վարչապետն եք ում դիմում եմ, քանզի հավատում եմ, որ Ձեր սկզբունքայնությւոնը անարդ արության, անօ րինականության, պետական համակարգում աշխատողների «ինչ ուզեմ կանեմ» լկ տի դրսևորումների դեմ պայքարի հարցում։ Ես հավատում եմ Ձեզ։
Պարոն Վարչապետ, Քրե ակատարողան ծառայության տեղաբաշխման հանձնաժողովը, որը կազմված է տարբեր ստորաբաժանումների արդյունքում, եզրահանգել և որոշում է կայացրել ու այն էլ երկու անգամ, որ ինձ անհրաժեշտ է տեղաբաշխել «Սևան» կիսաբաց ՔԿՀ, քանի որ իմ բնութագրերը դրական են և ես ար ժանացել եմ դրան իրապես, իսկ դատախազ Իսախանյանը իր կաբինետում նստած, որ ոչ իմ անձնական գործին է տեղյակ, ոչ էլ անգամ ինձ է տեսել, որ գոնե ճանաչի որպես մարդ, գրիչի մի հարվածով մի ամբողջ հանձնաժողովի աշխատանքն անօ րինական ու սխալ է որակում՝ կասկածի տակ դնելով, որ հանձնաժողովն իր գործին չի տիրապետում, չբերելով որևէ նոր փաս տարկ, այլ հակառակը, ինչ որ տեղ խեղ դելով իրականությունը։
Եվ հիմա ես հայտնվել եմ փա կուղու առաջ, քանի որ օրենքը չի սահմանափակում դատախազ Իսախանյանի՝ իմ ռեժիմային փոփոխությունների որոշումների կասեցման քանակը, որքնան էլ անհ եթեթ և կամայական լինեն պատճառաբանությունները։ Ինձ թույլ չի տալիս օրենքը դատարանում բող ոքարկել կասեցումը։ Օրենքը ոչ մի նախադրյալ չունի իմ քրգ ործի վերաբացման ու վերանայման համար։ Փաստացի ստացվում է, որ դա տախազությունը ցանկանում է ինձ պահել 4 պատի մեջ ու տարատեսակ միջոցներով հասցնել մա հվան։
Հարգելի պարոն Փաշինյան, ես՝ Արթուր Համբարձումի Մկրտչյանս 11․08․2020թ․-ի, ժամը 10-ից հայտարարել եմ անժամկետ հա ցադուլ, որպես պայքարի ինձ մնացած միակ տարբերակ, իմ հանդեպ իրականացվող խո շտանգումների և մա հափորձի։ «Ս պանիր մարդու հույսը և կոչ նչացնես մարդուն»․ դա է անում դա տախազույթունը։ Եվ մարդկայնորեն խնդրում եմ բոլորին չարա տավորել իմ այս ծայ րահեղ քայլը, որպես ուլ տիմատում կամ չգիտեմ ինչ,
ես պարզ մարդ եմ և ինձ այլ տարբերակ չի մնացել պա աքարելու մեր հայրենիքում անա րդարության ու կամայ ականությունների դեմ, քան հա ցադուլը, դրանով նաև աջակցելով Նիկոլ Փաշինյանին ավելի լավ երկիր կառուցելու գործին, թեկուզ և իմ առողջության կամ գուցե և կյանքի հաշվին։ Այս ամենով ինչ որ տեղ նաև այլ մարդկանց հանդեպ կկանխվի կա մայական մոտեցումները։ Հարգելի պարոն Փաշինյան, հավատում եմ, որ դուք կհասկանաք ինձ ու իմ այս քայլը։ Աստված պահապան բոլորիս և թող դա տի մեզ ըստ մեր գործերի։ Խորին հարգանքներով, դիմող՝ Արթուր Համբարձումի Մկրտչյան