Ծովինար Սարգսյանն իր ֆեյսբուքյան էջում հրապարակելով հորեղբոր՝ Վազգեն Սարգսյանի նկարը, կատարել է հետևյալ գրառումը. «1999թ. հոկտեմբերի 27… 16 օրական էի ու ոչինչ չէի հասկանում: Շատ փոքր էի որևէ բան գիտակցելու համար, սակայն հիմա՝ 21 տարի անց,
կարող եմ առանց մի վայրկյան կասկածելու ասել, որ իմ կյանքի ամենաճակատագրական օրը ես ընդամենը տասնվեց օրական էի: Ես կորցրի հորեղբորս առանց նրա հետ ծանոթանալու, առանց այն ցանկալի նկարը ունենալու: Քսան տարում շատ եմ մտածել, թե ինչպիսին կլինեի ես,
եթե նա ֆիզիկապես մեր հետ լիներ: Իսկապես կցանկանայի ճանաչել այն Ծովինարին, ով չէր լսել իր տատիկի լացի ձայնն ու դրա փոխարան լսել էր իր հորեղբոր պատմական վարակիչ ծիծաղը: Վստահ եմ՝ լրիվ ուրիշ մարդ կլինեի, սակայն ավելի կարևոր է՝ ինչպիսին կլիներ Հայաստանը: 1999 թ. հոկտեմբերի 27… Կոտ րվեց մեր երկրի ողնաշորը՝ լինելով Հայաստանի նորագույն
պատմության ամենաող բերգական օրերից մեկը: ՀՀ ԱԺ-ում տեղի ունեցած կրш կոցների հետևանքով եղավ ութ զո հ, Ու մեր հայրենիքը կորցրեց իր միասնությունը: 21-րդ դարը պիտի մերը լիներ: 21-րդ դար պետք է թևшկո խեինք վստահ, հաստատուն քայլերով, և այդ օրը դահլիճում զո հված անձինք կանեին դրա համար ամեն ինչ, ինչ հնարավոր է,
ինչի՞ մասին է խոսքը, կանեին նույնիսկ անհնարինը: Ավա՜ղ, Հայաստանը ինչպես шր յունոտ սկսել էր 20-րդ դարը այնպես էլ՝ ավարտեց, ու 21-րդ դար թևшկո խեց հուսալքված և ապագայի Նկատմամբ անորոշությամբ: Տխուր է գիտակցել, որ մեր հայրենիքը այն պետությունն է, որտեղ եղել է հոկտեմբերի 27-ը: Իզուր չեմ կիրառոպմ
հայրենիք բառը, քանի որ հոկտեմբերի 27-ը միայն չհшր վածեց իմ կամ մնացած զո հերի ընտանիքներին, հոկտեմբերի 27-ը դш ժան Կերպով ամենաուժեղ հшր վածը հասցրեց մեր հայրենիքին: Այդ հшր վածը կոր ծшնեց պետականության մասին ցանկացած գաղափար, իսկ դրանից կարևոր բան ոչ մի երկրի համար չի կարող լինել: Հոկտեմբերի 27-ից 21 տարի է անցել,
սակայն այն հարցերը, որոնք տանջում էին բոլորին առաջին իսկ օրվանից պատասխան չեն ստացել. կունենա՞նք արդյոք մի օր պատասխանները, թե՞ ոչ. չգիտեմ, սակայն մի բան հաստատ գիտեմ՝ հոկտեմբերի 27-ը Հայաստանի համար միշտ կմնա որպես ար նшհոսող վերք, որի սպ իները դժվար թե բուժվեն: 2020թ. հոկտեմբերի 27…21 տարի է անցել… 21 անավարտ աշուն մնացել են հետևում…