Ալիս Սողոմոնյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․

մԱՐՈՒՔՅԱՆ էԴՄՈՆԸ ԵՎ… ԲԱՑ ԱՂԲ ԱՄԱՆԻ ԱՌՆԵ ՏՆԵՐԸ․․․ Կան շ ներ, որոնք հաճախ անտեղի հա չում են, որ ցույց տան, թե իրենք կան: Իրենց հա չոցին բանի տեղ դնող չկա, թե կա, կարևոր չի, կարևորը իրենք ներկայանան իրենց հա չոցներով: Կան շներ էլ, որոնք երբեմն զուտ վախից են հա չում, որ հա չոցով իրենցից վախը վանեն ու խիզախ երևան: Մարդիկ էլ կան, որ ժամանակին վա խեցել են ինչ-որ կարևոր գործի մասնակից դառնալ ու սսկվել են, սակայն անտեղի խոսելու մար մաջն իրենց մեջ պահպանվել է:

Այս էդմոն մարուքյանն 1-ին անգամ այդ վախը զգաց, երբ Նիկոլ Փաշինյանն իր հայտնի քայլարշավը սկսեց Գյումրիից: Նիկոլի շուրջն այդ ժամանակ մի քանի հոգի էին, եւ մարուքյանը վ ախեցավ միանալ նրանց, թեպետ «Ելք»-ի անդամ էր: էդմոնը չէր կարդացել «Գևորգ Մարզպետունի» վեպը, չգիտեր, որ ութ հոգով սկսած պա յքարը հետո հազարավորների պիտի համախմբի ու հաղթանակ ապահովի: Այդպես եղավ նաև Նիկոլ Փաշինյանի պարագայում, որին վախեցել եւ չէր միացել մարուքյան էդմոնը:

Վախեցել էր սեռժիկ սարգսյանից, որի դեմ էր գնում իր դաշինքի անդամ Նիկոլ Փաշինյանը: Նիկոլ Փաշինյանի շարժումը սեռժիկի դեմ էր, իսկ մարուքյան էդմոնի համար դա անհավանական բան էր: Եվ էդմոնը խորամանկորեն հեռու կանգնեց այդ շարժումից: Ինչքան շարժումը թափ էր առնում, այնքան մեծանում էր էդմոնի վախը՝ «Ո՞նց թե, ելնել սեռժի դե՞մ, անհավանական բան է»,-մտածում էր էդմոնը ու ավելի էր ջերմացնում իր կապերը սեռժիկի փեսա միշիկի հետ:

Դաշնակից ընկերներին չմիանալը էդմոնի դա վաճանությո՞ւնն էր: Իհարկե: Եվ մարուքյան էդմոնը դա վաճանեց ընկերներին, բայց պառլամենտական նոր ընտրությունների քարոզարշավներին խորամանկորեն պահպանեց Փաշինյանի հետ ընկեր լինելու իր շիրման ու իր օգտին ձայների մեծ մասը հավաքեց հե՛նց Նիկոլ Փաշինյանի շնորհիվ: Թե չէ, մարուքյան, դու այդ ի՞նչ հեղինակություն ունեիր, որ քեզ էլ ձայն տային: Դու ընդամենը գունափոխ, տատանվող, ընկերներիդ դա վաճանող մեկն ես: Ի՞նչ պահվածք պիտի դրսևորեր էդմոնը Ազգային ժողովում: Նախկին ռեժիմի ղեկավարի եւ նրա մերձավոր փեսա-մեսաների հետ պահպանվող կապերը էդմոնին հուշեցին, թե քո գործը կեղծ ընդդիմադիր խաղալն է:

Եվ էդմոնը սկսեց իր դա վադիր խաղը: Վայրահա չոցներ՝ անտեղի անձնական վիրավ որանքներ «իմքայլականներին», աղմուկ հանել ու կռի վներ սարքել, սադ րանքներ հրահ րել և, այսպես ասած, կայանալու այլ ու այլ ճղճիմ ձևեր: Եվ այսօր էլ իր ամբողջ խմբակով Ազգային ժողովում հրաժարականի պահանջ է ներկայացնում Արայիկ Հարությունյանին: Ասեմ քեզ, մարուքյան, որ հարցը նախարարի անձը չէ, դուք պարզապես քաղաքական պայքարից շեղված եղել, շեղված էլ կմնաք:

Դե ընդդիմադիր լինողի օրակարգը մի բանով պիտի լրացնե՞ն, թե՞ չէ: Այս մարուքյան էդմոնը երբեմն հետաքրքիր երազներ է տեսնում: Այդ երազներում ինքն արդեն (լավ չի հիշում) Ազգային ժողովի նախագա՞հ է, թե՞ վարչապետ: Էն անի սամսոնյանին մշակույթի նախարար է նշանակել, խաժակյանին՝ Երևանի քաղաքապետ, իր եղբայրն արդեն Վանաձորի քաղաքապետ է, Տարոն Սիմոնյանն էլ, երևի, երկրի նախագահ… Հանկարծ վեր է թռչում քնից եւ սխալմամբ պատուհանին է նայում, որից երազների մեծ մասը արագ մոռացվում է: Կրթության նախարարին էլ արդեն ոչ միայն հանել էր գործից, այլև նրա վրա դատական գործ էր բացել…

Այսպես, երազներին գերի եւ դրանց ազդեցության տակ՝ մարուքյան էդմոնը շարունակում է իր վայրահա չումները Ազգային ժողովում, դրանք էլ մեկ-մեկ նկարահանում է իր հեռախոսով, որ սեռժիկի փեսա-մեսաներին ցույց տա, թե ինչ կարգին հա չող է: Ամեն ինչի վերաբերյալ ատելությամբ խոսելը, մանիպուլացիաների դիմելը, ամեն ինչ սևացնելն ու ձվի մեջ մազ փնտրելը, մեղմ ասած, պարզապես դատարկություն է ու հակաժողովրդական պահելաձև: Սա չի՞ նշանակում, որ ինքն ընդհանրապես անելիք չունի Ազգային ժողովում:

-Այ, որ մենք գանք իշխանության,-ասում է մարուքյանը,-մենք ուրի՜շ տակտիկա կբանեցնեինք կորոնավիրուսի դեմ պայքարում: Թան էլ չէ, փրթած մածուն: Այ մարուքյան, մարդ ինչքան անամոթ ու անշնորհակալ պիտի լինի, որ չուզենա տեսնել իշխանության կատարած ահռելի գործերն այդ ուղղությամբ: Ասեմ քեզ, մարուքյան, բոլոր քաղաքակիրթ երկրներում ընդդիմությունը միակամ է կառավարության հետ՝ ի տարբերություն մեր երկրում խղճուկ բարգավաճի ու նույնքան խղճուկ լուսավորականներիդ: Ես այսօր տհաճությամբ մի կերպ

լսեցի քո ելույթը Ազգային ժողովում, որտեղ դու՝ մարուքյան էդմոն, կրթության համակարգը ճահճացած համարեցիր: Հավանաբար քո նախկին տերերի մասին ասված ճահիճը մեքենայորեն վերագրում ես կրթության ոլորտին, ու դեռ անամոթաբար Ազգային ժողովի որոշում ես պահանջում, որ Վարչապետին ներկայացվի՝ նախարարի հրաժարականի պահանջով: Բայց ինչ մեղք ու դատարկ ես, մարուքյան: Լավ չէ՞ր լինի, որ այդ «լուսավորականներովդ» կրթության թեմաներով քննարկումներին մասնակցեիք, որոշ ինֆորմացիա ունենայիք wu ոչ թե հատկապես Ազգային ժողովի ուղիղ եթերում պարզապես ժողովրդի առաջ ձեր

չստացված դերասանական խաղը խաղայիք: Ի դեպ, մարուքյան, երբ Արայիկ Հարությունյանը մի քանի սպա նիչ փաստերով ձեզ ապտակ տվեց, էլի՞ շարունակելու եք ձեր զավզակությունը: Թեպետ, ոնց որ թե դուք կարգի եկողը չեք: Կարգի եկող լինեիք, էն անի սամսոնյանի ձեռքը չէիք տա ինչ-որ պլակատ, որ խցկի Ազգային ժողովի դահլիճ: Դա՞ է ձեր մակարդակը, դա՞ է ձեր քաղաքական ճղճիմ պայ քարը: Վերհիշեցնե՞մ քեզ, մարուքյան էդմոն, քեզ վերաբերող Նիկոլ Փաշինյանի մի բնութագրումը:

Այն է՝ «սեռժական, քոչարյանական բանդայի խորհրդարանական սպասարկուներ»: Դու սա՛ ես, մարուքյան, հետևաբար երազախաբությունից դուրս արի ու լրջորեն զբաղվիր այն գործով, որը վերապահված է Ազգային ժողովի պատգամավորին, մանավանդ խմբակցության ղեկավարին: Թեպետ կասկածում եմ, որ լրջանալու միտումը քեզ հատուկ է: Դուք այսօր 1 անգամ ևս ինքներդ ձեզ ոչն չացրիք: Փալաս էիք, փալաս էլ մնացիք: Եվ վերջում: Այ խանութբան Համո-էդմոն, ինչքան էլ բարբաջես, ինչքան էլ էն չստացված նաիրա զոհրաբյանի հետ ձեր անդուր, ձեր տհաճ ձայներով կռկռաք,

բան դուրս չի գալու – ժողովուրդը շատ լա՛վ գիտի, թե դուք, այդ երկուսդ մանավանդ, ովքեր եք ու որտեղից եք ուղղորդվում: Հիշի՛ր, այ չստացված քաղաքական գործիչ մարուքյան, որ պառլամենտական առաջիկա ընտրություններ են լինելու, որի ընթացքում ձեր կեղծ կարգախոսները չեն անցնելու, դուք ձեր դիմակները պատ ռել եք, քաղաքական կյանքում դուք ընդամենը ոչն չություններ եք: Եվ հեռու չէ այն օրը, երբ դուք հայտնվելու եք այն բաց աղ բանոցում, որտեղ կռ իսներն են վխտում: Խորապես ցա վակցում եմ քեզ, էդմոն մարուքյան. պարզապես մեղքս գալիս ես: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ