Արցախյան մшր տերում զո հվшծ Հերոսի՝ Հայկի ընկերուհին իր ինստագրամյան էջում գրառում է կատարել. «Հայկս ծառայության գնալիս ասեց. -Ես բոլորիդ պահապան հրեշտակն եմ: Տենց էլ եղավ, եղավ մեր պահապան հրեշտակը: Դեռ պшտ երшզմի 1-ին օրն էր, շարունակ զանգում էր,

ասում էր կյանքս մի անհանգստացի սաղ տոչնիա, քեզ լավ նայի, նստի շորերը ընտրի, պատվիրի, որ հասցնենք,(հոկտեմբերի քսանհինգին Հայկիս ընկերոջ նշանդրեքն էր: Քավորը Հայկն էր լինելու) քեզ շատ եմ սիրում, կզանգեմ: Յուրաքանչյուր օր զանգում էր, շատ ուրախ և հանգիստ էր խոսում, եթե իրեն չճանաչեի կմտածեի, թե ապահով տեղում թաքնված է: Մենակ ասում էր, որ հիշեմ,

թե ինչքան շատ է ինձ սիրում, միայն դա էր կրկնում, երբ խնդրում էի, որ խոստանար հետ կգա, մերժում էր, ասում էր՝ խոստանալ չի կարող: Հայկի եղբոր ընկերները Հադրութ գնացել էին` Հայկի մոտ, զանգել ու տանեցիներին ասել էին, որ բոլորը Հայկի և իր հետ եղած վեց զինվորների մասին են խոսում, թե ինչպես են

առաջ նագծում կռ վում, առաջ գնում, մինչդեռ շատերն էին փախնում:Մեծ հպարտության հետ մեկտեղ խոր անհանգստություն էր: Ախր մեզ ասում էր ստեղ բան չկա, նորմալ ա, հաց եմ ուտում քնեմ, ոչինչ չկա անելու։ Վերջին խոսակցության ընթացքում խոստացավ, որ հետ կգա, ասում էր, որ երբեք չմոռանամ, թե որքան է ինձ սիրում, ինձ լավ նայեմ, հոգ տանեմ իմ մասին,

մինչև ինքը գա: Խնդրել էր՝ գնամ Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցի ու երեք հատ մոմ վա ռեմ, արել էի: Ընկերների հետ խոսելիս էլ ասել էր, որ ինքը կանգնած է առաջ նագծում, որ ընկերները էստեղ անեն ամեն ինչ իրենց նպատակներին հասնելու համար: Պшտ երшզմի 5-րդ օրը(Հոկտեմբերի 1) Հայկս զո հվեց: 3 ընկեր էին,

1-ին գռш դից պատը փլ վել էր ընկերոջ վրա, վազել է՝ որ հանի ընկերոջը, մյուս ընկերն էլ իր հետևից, գցել են 2-րդ գռш դը, Հայկս մյուս ընկերոջ հետ մարմնով պահել է պատի տակ մնացած ընկերոջն, ու իրենք զո հվել են, իսկ վի րավոր ընկերը Հայկի հոգեհшն գստի ժամանակ բացել է աչքերը, չնայած որ վիճակն ահավոր ծա նր էր:

Հոգուս խորքում ինչքան էլ նե ղшցած լինեմ, աննկարագրելի հպարտ եմ, ես համոզված եմ, որ ինքը դրախտի մեջ իրեն արժանի արքայությունն է վայելում: Հայկս աննկարագրելի հոգատար էր, ուշադիր, կյանքով լի, ունեինք շատ նպատակներ և երազանքներ, պլանավորում էինք մեր նշանդրեքը: Չորս ամիս էր մնացել,

մեզ թվում էր, որ սա մեր վերջին փորձությունն է, չորս ամիս հետո պետք է լինեինք ամենաերջանիկը: Յուրաքանչյուր օր ապրում էինք այն սպասումով, որ շուտով կվերջացներ ծառայությունն ու էլ ոչ մի բան մեզ չէր խանգարի: Հայկն ինձ համար ամեն ինչ է արել, ամենինչ, իր կողքին ես ամենաերջանիկը և բախտավորն

եմ եղել։ Համոզված եմ, հիմա ամեն ինչ անում է, պատրաստվում է, որ երբ գնամ իր մոտ, վերջապես միասին լինենք ու ոչ մի բան մեզ չխանգարի։ Կյանքից նե ղացած լինելով հանդերձ, շնորհակալ եմ, որ ճանաչել եմ քեզ, որ ընտրել ես հենց ինձ, որ ամենասիրուն ու չկրկնվող պատմությունն եմ ունեցել։ Սիրում եմ քեզ, ավելի շատ, քան երբևէ…