Կարին Տոնոյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. ՎԱՂՎԱ ԱՊՐՈՂՆԵՐԻՆ/վերջին գրառումս
Գրում եմ նրանց համար, ովքեր մտածում են, թե տղայիս կորստից հետո ես այսուհետ ոչինչ չունեմ կորցնելու, դրա համար էլ դեմ եմ խաղաղապահներին կամ ազատագրված տարածքները հանձնելուն, ովքեր այսօր ցանկացած գնով խաղաղություն են ցանկանում: Ո՛չ, սխալվում
եք, ես նույնքան մեծ բան ունեմ կորցնելու՝ հայրենիքս: Ես ունեմ երեսուն տարի առաջվա հզոր արդյուրաբերական պետությունս ջհու դшկան հատուկ ծրագրով քանդած, պետության ընդերքից և ժողովրդից միլիարդներ թш լшնած, դղյակներ և միայն ժամանցի ոսկեզոծ օբյեկտներ կառուցած, աղքատ ազգի հարկերից շքեղ ծախսերով ու միայն կեղծ խոստումներով բանակս զի նшծ պետություն, որի միակ տալիքը այլևս մեր որդիների կյանքը թողեցին….. Այլևս փաստ է՝ մենք պատրաստ չէինք
պшտ երшզմին, իսկ խաղաղապահների կամ ազատագրված մեր հայրենի հողերի հանձնման և Արցախի Հանրապետության անհայտ ճակատագրով ձեռք բերված խաղաղության տարբերակը մենք միշտ ունեինք…..ինչո՞ւ չընտրեցինք, որ պարտությա՞մբ տանք, որ փրկվելիք կյանքերո՞վ արդարանանք, որ երեսուն տարի բանակ և ժողովուրդ թալանած ու պետություն քան դած իշխանություններին այսօր հնարավորություն տանք մեղ քերից ինքնամաքրվել՝
«Պետությունը մի կերպ փրկելո՞վ», որ արդարացնեք «….դաշտավայրերը մեզ պետք չեն, մասի համար ամբողջը չեն զո հի…» տկարամիտ թեզը, թե՞ որ նոսրացնեիք «շի զոֆրենիկ» ազգայնականների՝ լավագույն տղերքի շարքերը, որոնք վաղ, թե ուշ իշխանությունը պետք է վերցնեին անարժաններից …..: Ես էլ եմ ցանկանում, շատ եմ ցանկանում, որ ձեր տղաները վերադառնան, որ ոչ մի մայր այլևս չհասկանա ինձ, որ իմ տղայի կորուստը
իմաստ ունենա…..: Այո, ես նրան այլևս չեմ հետ բերի, սակայն ի տարբերություն շատերի, ես համոզված եմ, որ խաղաղապահներն ու հողերի հանձնումը միայն հետաձգելու են պшտ երшզմի շարունակությունը….. Այսօր կռ վում են երեսուն տարի առաջ հաղթանակ կերտածների տղաները, որոնց հաղթանակն էլի կիսատ թողեցին դիվանագետները…….իսկ ես չեմ ցանկանում պատերազմ
ճանաապարհել նաև տաս տարի հետո բանակ գնացող թոռանս, եվ վստահ եմ՝ կռվողների 90 տոկոսը դրա համար է կռ վում, քանի որ գիտեն, որ եթե Հարյուր տարի առաջ Նժդեհն էլ մտածեր, թե «կեսի համար ամբողջը չեն զո հի», ուրեմն այսօր Սյունիքն ու Վայոց ձորն էլ չէինք ունենա, ու ընդհանրապես Հայաստանն էլ չէինք ունենա: հարյուր տարի առաջվա Սյունիքն այսօր Արցախն է,
որի անկումը նաև ՀՀ-ի վաղվա անկումն է: Պատ երազմը պիտի վերջանա գոնե նախկին դիրքերում, որ բանակցություններում գոնե հավասարը-հավասարի դեմ կարգավիճակ տա մեզ: Որ վաղվա մեր սերնդին փրկվածի խեղճուկ րшկ հոգեբանություն չժառանգենք: Իսկ այժմ դուք արդեն չունեք զիջելու բան, այն ինչ պետք է զիջեիք նրանք վերցրել են արդեն, ապա ինչն եք զիջելո՞ւ, ինչո՞վ եք գնում բանակցության…….Բոլորս էլ մեռ նելու ենք
մի օր, հավերժ է միայն հողն ու ամենակարևորը, թե ով է քայլելու մեր հող դարձած մարմինների վրայով, թշ նամի՞ն, թե մեր որդիները….: Մենք դш տшպարտված ենք հաղթելու, դրա համար մենք ապահովել ենք ամենակարևորը՝ մեր որդիների ոգին և կամքը, մնացածը պահանջեք նրանցից, ովքեր պարտավոր էին անել, ովքեր պարտավո՛ր են անել: Ազգայնացրեք Երեսուն
տարվա թш լшնը և զի նեք մեր փառապանծ բանակը: Պահանջեք, պահանջե՛ք, պահանջեք, այն ինչ չենք արել երեսուն տարի: Այո, ես այլևս ոչ մի բան չունեմ կորցնելու, որ չպшյ քшրեմ մեր տղաների կորստի իրական մե ղшվորների դեմ, սակայն դա հաղթանակից հետո, իսկ մինչև պшտ երшզմի ավարտն այլևս կլռեմ: Աղոթում եմ, որ ձեր բոլորի տղաները տուն վերադառնան: