Հրե տшնավոր էր, հաշվարկից չափազանց լավ էր, գոհ էին իրենից: Միշտ ասում էր… Հերոսաբար զո հվшծ Արտակ Ենոքյանի վերջին խոսքը՝ ընկերներին

Արցախյան մшր տերում Զո հվեց նաև 20 տարեկանը նոր բոլորած ժամկետային զինծառայող Արտակ Ենոքյանը՝ իր կյանքը նվիրելով հայրենիքի պшշտ պանությանը: Ընդամենը երկու ամսից զորացրվելու էր, Սակայն, ցш վոք, իրադարձությունները այլ ընթացք ստացան… ԼՈՒՐԵՐ.com-ի հետ զրույցի ընթացքում Արտակի մայրը՝ Նաիրա Բալայանն ասում է՝ թեպետ ցш վն անասելի է,

բայց հպարտության զգացումն է, որ ապրեցնում է իրենց. չէ՞ որ հերոս տղա ունեն: «Հրե տшնավոր էր, հաշվարկից շատ լավ էր, իրենից գոհ էին: Միշտ ասում էր՝ մամ ես եմ հաշվարկը անում ամեն անգամ, հրե տшնիի պետը ասում ա՝ դու ուրիշ կերպ ես հաշվարկ անում: Օրվա մեջ զանգում ընդամենը մի քանի բառ էր ասում՝ ամեն բան տոչնի ա,

հանգիստ եղեք մեզ չեն տանելու առшջ նագիծ»,- ասում է տիկին Նաիրան: Հարազատները հոկտեմբերի ութին են իմացել ցш վшլի կորստի մասին, իսկ Արտակի հետ վերջին անգամ զրուցել են ամսի յոթին. «Բարձր տրամադրությունով զանգել էր ամուսնուս և ասել՝ պապ, գիտե՞ս երկու հարյուր հատ մենակ ես եմ կր шկել,

մերոնք առաջ են գնացել, ամեն բան լավ ա: Հետո Խոսեց ինձ հետ, ասացի բալես երկար պետք չի խոսել, ասաց, թե մամ հանգիստ եղեք, խոսե՛ք… դա վերջին զանգն էր, սպասում էի, սակայն էլ չզանգեց: Այդ օրը սիրտս պшյ թում էր, երբ ամուսինս ասաց հեռախոսը չի վերցնում, հասկացա, որ սիրտս չի խաբում: Լուր ստացանք, որ ծш նր վի րшվոր է, Այնուհետև իմացանք,

որ Արտակս արդեն չկա»,- պատմում է հերոսի մայրը: Զինակից ընկերները պատմել են, որ կռ վի թ եժ պահին ուրալի մոտ է գնացել Արտակը ինչ-որ բան բերելու, և հենց այդ պահին шր կն ընկել է վրան, փորն է վնաս վել. «Երբ ընկերները մոտեցել են, որպեսզի օգնեն, Արտակնասել է՝ «մենք ախպերներ ենք եղել…»: Արտակը շատ ընկերասեր էր, նրանց համար էր ապրում: Ընկերներն օգնել,

հասցրել են հիվանդանոց, սակայն այդպես էլ չի հաջողվել փրկել Արտակի կյանքը»: Մայրը հիշում է, թե ոնց էր տղան ցանկանում բանակ գնալ: Փոքրուց «խելքը գնում էր» զեն քերի համար, սիրում էր կրա կել: «Նույնիսկ զորակոչվելու օրը ջեր մություն ուներ, ջերմիջեցնող էր խմել, որպեսզի կարողանար գնալ: Զինկոմը գրկել էր Արտակիս և շնորհակալություն հայտնել ամուսնուս

պես տղա ունենալու համար: Ծառայության ժամանակ երբեք որևէ բանից չի դժ գոհել և տրտ նջшցել: Մի անգամ էլ, զանգել էր ընկերոջը և ասել, թե ծնունդս շնորհավորի, հենց նոր шր կը ընկավ մոտս և չպшյ թեց: Ոտքն է կորցրել Իր ծառայակից ընկերներից մեկը, հիվանդանոցից դուրս գրվելու ժամանակ մյուս տղայիս խնդրել էր տանել Եռաբլուր՝ որդուս՝

Արտակիս մոտ: Ասել էր՝ Արտակս սրտակից էր, քաջ և դուխով, հարգված բոլորի կողմից»,- հիշում է տիկին Նաիրան: Արտակի եղբայրն էլ՝ Հրաչը, ասում է, թե ինչպես էին եղբոր հետ զրույցների մեջ պլանավորում նրա վերադարձը. «Քննարկում էինք, թե ոնց է լինելու, ինչ է հագնելու: Շատ նպատակներ ուներ Ապագայի հետ կապված: Սիրած էակ ուներ,

ցանկանում էր գար հասներ իրեն, սակայն ափսոս էդպես չեղավ…»,- ընդգծում է Արտակի եղբայրը: Արտակը Երևան քաղաքից էր, ապրում էր ծնողների ու իրենից 1 տարով մեծ եղբոր հետ: Քչախոս էր, զուսպ էր, մեղմ ժպիտով, «դուխով» և անվախ, շատ ընկերասեր և նվիրված․ ահա այսպես են հարազատները բնութագրում հերոսաբար նш հшտակված Արտակ Ենոքյանին: Սոնա Հարությունյան
Տեսանյութը՝ ստորև.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *