ԴԱՏԱՊԱՐՏԵԼԻ ՄՈՌԱՑԿՈՏՈՒԹՅՈՒՆ Չի՛ կարելի մոռանալ «երկնային հրով» ավե րված Սոդոմ և Գոմոր քաղաքների պատմությունը: Սոդոմ և Գոմոր քաղաքները խորհրդանշում են աստվածային այն սոսկալի պատուհասը, որին արժանացան մե ղսագործ մարդիկ։ Նույն կերպ չի՛ կարելի մոռանալ քոչարյան ռոբիկի դաժան տիրապետության
տարիներին պատվերով ու չբացահայտված մի քանի տասնյակից անցնող քաղաքական սպա նությունները: Չի՛ կարելի մոռանալ այդ անհայրենիք ազգադա վի կողմից Բյուզանդի փողոցի բնիկ երևանցիներին իրենց տներից բռ նի վտ արումը: Չի՛ կարելի մոռանալ Արցախյան վերջին պատե րազմում ղարաբաղյան կլանի դավա ճանությամբ Արցախն ու Հայաստանը պարտության հասցրած դավ աճանությունը:
Չի՛ կարելի մոռանալ նախորդ չարագուշակ 20 տարիներին ղարաբաղցի այդ երկու նենգ անհայրենիք հայատյացների կողմից կատարված երկրի թալ անը, բանակին հասանելիք գումարներով դավ աճան գեներալների դղյակների գոյությունը: Չի՛ կարելի մոռանալ, թե սև կարդինալ սեռժիկ սարգսյանն ի՞նչ դավադ իր պլաններ էր ծրագրում, երբ իշխանությունը հանձնեց Նիկոլ Փաշինյանին:
Հանձնեց ավե րված, թալա նված մի գո ղապետություն, և իր այդ դավադի ր պլանի շարունակությունն այն եղավ, որ Արցախյան վերջին պատե րազմում իրենց նման դավ աճան մի քանի գեներալների դավադր ությամբ հազարավոր հայ երիտասարդների նահա տակության պատճառ դարձան:
Չի՛ կարելի մոռանալ, թե մեր երկրում հիմա էլ իր մաֆիոզ գործունեությունն ինչպես է շարունակում դա տաիրավական համակարգը: Չի՛ կարելի մոռանալ, թե ինչո՞ւ հեղափոխությամբ հաղթանակած երկրի դա տախազությունն ու իր գլխավոր, նախկիններին խոնարհաբար ծառայող արթուր դավթյանն այսպես դավադիր ու հա նցագործ պահվածք ունեն, որ ամբաստանյալ ռոբիկի դեմ մեղա դրանքներ
պարունակող 85 հատորն այդպես էլ չեն բացվում դ ատարանում, ու հանց ագործ ռոբիկը ազատ ֆռֆռում է երկրում ու, դարձյալ ազատ, շարունակում է ք անդել մեր երկրի հիմքերը: Չի՛ կարելի հատել բարոյականության սահմանները, ինչպես անարգել հատում է բռ նաբարողի հա նցանքն ու մակդիրն իր վրա վերցրած ու նաև ներկա հա նցագործ դոդի գագոն: Ուղղաթիռով հարս ու փեսա եկեղեցի տանող այդ հաբռգած հան ցագործն
ի՞նչ երեսով է ժողովրդի ցավերից խոսում: Խոսում ա՛յն ժողովրդի անունից, որ հազար ցա վի ու կսկիծների բաժին ունեցավ այս վերջին, պարտադրված պատե րազմից հետո: Այ դու, իսկապես դոդ, կորցրե՞լ ես մարդկային հատկությունդ, որ զ ոհված ու գ երի ընկած զինվորների հարազատների զգացմունքների վրա
խաղեր ես տալիս, հետո էլ, փողեր բաժանելով, մի քանի հարյուր մարդ ես հավաքում ու, անդուր ժպիտդ դեմքիդ, խոսում ես ժողովրդի հոգսերի ու ցա վերի մասին: Թե դու ոսկեջրած ափսեից ես ուտում քո ճաշը, մեր երկրում (ո՛չ քո երկրում) հազարներով են տնավերներն ու կարիքավորները: Երազումդ գան
Մեռյ ալ ծովի հատակում հայտնված Սոդոմ և Գոմոր քաղաքները, որոնց բնակիչների մեջ Աստված մի 10 արդար մարդ չգտավ ու պա տժեց: Աստծո զայրույթը մի օր քեզ էլ է գալու, թեպետ եկեղեցի ես կառուցել քո գ ողացած փողերով և ուղղաթիռով ես ֆիքստուլավարի գնում այնտեղ: Գեղցին մնում է գեղցի: Չի՛ կարելի հատել բարոյականության սահմանները և շարունակ քննադատել ներկա
իշխանությանը, որի վրա են շարունակ հարձ ակվում արտաքին ու ներքին թշն ամիները: Դաժան իրականություն է, երբ ներքին թշ նամի ո հմակը հրճվում է իր «հաղթանակի» վրա, որը երկրի ու ժողովրդի պարտությունն է հենց այդ ոհմակի՛ պատճառով: Չի՛ կարելի մոռանալ, որ արդեն հստակ գործում է սեռժիկի, ռոբիկի և ղարաբաղյան դավա ճան կլանի ծրագրի իրականացման վերջին
փուլը: Սրանք, մեր երկրի այս դավաճ անները, այս ներքին տակա նքները, այս անհայրենիք սրի կաները, հանուն իրենց թալա նածը պահելու, պատրաստ են խժ ռել մեր երկրի վերջին պատառները: Պատրաստ են զո հվածների ու գե րիների հարազատների սու գը դարձնել իրենց տոնը, միայն թե չզրկվեն թալա նածից, միայն թե, թեկուզ սողալով ու ավե րելով ամեն սրբություն՝ կրկին փորձեն հասնել իշխանության:
Իրենք օրինականության սովոր չեն ու զարմանում և ուրախանում են, որ օրինականություն հարգող նոր իշխանությունը թևերից բռնում ու դուրս չի շպրտ ում այն դատավորներին, որոնք շարունակում են ռոբիկի ու սեռժիկի ստրուկը մնալ՝ հայ լինելու, երկրին ու ժողովրդին ազնվորեն ծառայելու կոչումը իսպառ մոռացած: Դատավորներ կոչված այդ ազգադա վների
շարքերում, անկասկած, ազնիվ հայեր կան, վերջիններս թող չնեղվեն, որ հեղափոխությամբ երկրում արդարադատության ձգտող ժողովրդի մեծ մասն այսօր դ ատական համակարգին նայում է, ինչպես կնայեր սիցիլիական «փառապանծ» մաֆիային: Եվ առայժմ վերջին բանն ասեմ որոշ տատանվողների: Չի՛ կարելի թիկունքով շրջվել ներկա իշխանությունից, որին ի՜նչ աննախադեպ փորձություն ասես հասավ՝ էլ թալա նված, բզկտ ված երկիր, էլ կորոնավիրուս, էլ պարտադրված պատերազմ, էլ, Նժդեհի բնութագրած, ներքին տակա նքների դավադ րություններ:
Երկիրը երկիր պահելու խնդիրն է հիմա: Կառավարման կենտրոնները ազնիվ, մաքուր կենսագրության տեր մարդկանցով համալրելու, նրանց վրա հենվելու և իսկապես լա՛վ աշխատող հիմնական կորիզին աջակցելու խնդիրն է: Պետականամե՛տ մտածող մարդկանց համախմբելո՛ւ խնդիր: Հավատանք, հուսանք և հեռու մնանք երերալուց-պի՛նդ կանգնենք:
Սա՛ է մեր ներքին թշն ամուն հաղթելու մեր այսօրվա հիմնական անելիքը: Դա պահանջում է համախմբում, պահանջում է գումարյալ ջանքերի ներդրում: Վստահ եմ, որ մեր ժողովրդի մեծ մասը կողմ է ներքին թշն ամու դեմ միասնական պայք արին ու համախմբմանը: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ