Սևան Ղազարյանը գրում է. Լևոն Տեր-Պետրոսյանը 1996 թ. սեպտեմբերին կեղծեց ընտրություններն ու 1996թ. դեկտեմբերին Հայաստանը ստացավ խա յտառակ դիվանագիտական պարտություն Լիսաբոնի գագաթնաժողովում։ Հիմնադիր ընտրակեղծարարը անճարակությունից դրդված վետո կիրառեց, ամբողջ աշխարհին հանեց Հայաստանի դեմ ու հիմա
հեքիաթներ է պատմում Տեխասի նավթային լոբբիի մասին։ Այս սովետալիբերալի նման ապիկար, ձախողակ դիվանագետ Հայաստանի պատմություն չի տեսել։ 1997թ փուլային տարբերակը, որ հիմնադիր մերժվածի հրաժարականի պատճառ դարձավ, հիմնված էր Լիսաբոնի սկզբունքների վրա։ Այսինքն
սա իր դիվանագիտական տա պալման արդյունքում Հայաստանին պար տադրված սկզբունքները փորձում էր փաթաթել հայ ժողովրդի վզին՝ որպես միակ հայանպաստ տարբերակ, «լրջանալու պահ», նոբելյան խաղաղասիրության պատմակշիռ դրսևորում ։ Սա անընդհատ զիջել է ՀՀ միջազգային իրավունքները,
հետո ամեն հաջորդ ձախողումը համարել «անշրջելի» ու դրա անունը դրել ռացիոնալիզմ։ Սա ընդամնեը 6-7 տարի է կառավարել, սակայն ինչքան խայտ առակ դիվանագիտական ձախողում կա՝ սկսած ՄԱԿ-ի 4 բանաձևերով ու վերջացրած Լիսաբոնով, բարդել հայ ժողովրդի ուսերին։ Հիմնադիր անճարակը 1996թ. ոչ մի թիզ իշխանություն չէր ուզում զիջել հայ ժողովրդին, բայց շարունակում է հայ ժողովրդին մեղադրել «ոչմիթիզականության» մեջ, իր այլասերված պացիֆիզմին չտրվելու մեջ։ Պատերազմը հաղթեցին զինվորականները, սա
գլխովին տա պալեց դիվանագիտությունը։ Մարդկության պատմության մեջ հայտնի չէ պատե րազմում հաղթած մի կողմ, որ համաձայնի նման ողորմելի հրադադարի փաստաթղթի։ Հիմնադիր ձախողակը գլուխ է գովում, թե Արցախը հակամա րտության կողմ էր ճանաչվում։ Կարդացեք Կազիմիրովի հուշերը ու ամաչեք պարտված Ալիևը
ոնց է մատների վրա խաղացրել այս հիմնադիր քաղաքական իմպոտենտին. «Հետո Հեյդար Ալիևն ինձնից պահանջեց, որ աշխատեմ Հայաստանի մասնակցության ուղղությամբ։ Ես ինչպես կարող էի` համոզում էի Ալիևին, որ այդ «համարը չի անցնի», ես գիտեմ հայերի կոշտ դիրքորոշումը, նրանք դրան չեն գնա։ Պարզապես հարգանքից դրդված`
ստիպված եղա զանգել և մոտ մեկուկես ժամ անց հանկարծ Հայաստանից համաձայնություն է գալիս։ Հայաստանը պատրաստ է միանալ այն հրադ ադարին, որը ձևակերպված է Ադրբեջանի և Լեռնային Ղարաբաղի միջև»։ Սա իր նվաստախոհությունը ներկայացնում է որպես ողջախոհություն։ Սա իր պսևդոլիբերալիզմը ներկայացնում է որպես ռեալիզմ։ Լսում ես ամենատարբեր դաշտային հրամանատարների՝ մեծ
մասը միաբերան հաստատում են, որ հողերը ազատագրվել են՝ ի հեճուկս այս հիմնադիր ավազակապետի։ Ինչ աստիճանի թուլակամ, խեղճուկրակ քաղաքական մտքի տեր պիտի լինես, որ պատերազմ հաղթած երկրի նախագահ լինելով՝ մի քանի տարում քո դեմ հանես և ժողովրդին, և սեփական թիմակիցներիդ։
Աշխարհի բոլոր քաղաքական առաջնորդները եղել են իրենց ազգի փաստաբանը միջազգային հանրության առջև, սա եղել է միջազգային հանրության փաստաբանը սեփական ազգի դեմ։ Սա մեղքը ռուսների, թուրքերի ու ազերիներ վրայից գցում է ու բարդում սեփական ժողովրդի վրա։ Սա դարձել է թուրք-ազերական մեդիաաստղ։ Կամ ո՞վ է տեսել պատերազմում հաղթած երկիրը հանձնես ռուսական ռազմ աբազայի ողորմածությանը։ Հիմնադիր ռուսահպատակն էր, որ Հայաստանը մտցրեց ԱՊՀ
ու ՀԱՊԿ՝ փաստացի ճանաչելով Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականությունը։ Սա նորից պնդում է, որ հայերը ագրեսորներ են, որ մենք խաթարում ենք ռուս-թուրքական անդորրը։ Սա իր թերարժեքության բարդույթով ու ընկճախտով շարունակում է թու նավորել հայ ժողովրդի քաղաքական միտքը։ Լևոնիզմը չարչիական լիբերալիզմի ու բոլշևիկյան «խաղաղասիրության» մուտացիան է։ Լևոնիզմը սուր վար ակիչ թրքաբոլշևիկյան վիրուս է, որի ախշտանշաններն են ուղղափառ ռուսասիրությունը, թրքամետ
«լիբերալիզմն» ու անհայրենիք բոլշևիզմը։ Հիվանդությունն ուղեկցվում է բայղուշության նոպաներով։ Հիվանդը սկսում է կռկռալ, զառանցել, կանխատեսել ամենազ արհուրելի արհա վիրքները, ձեռք բերել լեշակերության հակումներ։ Պատվաստվեք լևոնիզմի դեմ։ նիկոլիզմը լևոնիզմի մուտացիան է։ Նիկոլը պարտված պատերազմի միջոցով է փորձում իրականություն դարձնել լևոնիզմի տեսլականը ։ Պատվաստվեք լևոնիզմի դեմ ու փրկեք կյանքեր։