Մեր օրերի ոճ րագործը, նույն ինքը՝ այդ բիճ ռոբիկը, իր հիշողությունից ջնջել է հայ ժողովրդի հանդեպ կատարած իր աններելի հան ցանքները… Մի քանի փաստ շպ րտեմ Քոչարյանի դեմքին… Ալիս Սողոմոնյան

Ալիս Սողոմոնյանն իր էջում գրել է. ԱՆԱՌԱԿ ՀԱՅԱՍՊԱՆԻ ՎԵՐԱԴԱՐՁԸ. «Հա´յր, տո´ւր քո ունեցվածքից ինձ ընկնող բաժինը»:- Էսպես ասաց ապագա անառակ տղան իր հորը, և հայրը նրան տվեց իր բաժինը: Սա՝ Աստվածաշնչյան պատումի հանգույն: Իսկ մեր իրականությունում ապագա անառակ որդի ռոբիկը իր «հորից», այսինքն ՀՀ-ից, ուր եկել էր որպես ապագա ավա զակ ու թա լանչի,

որպես խաբեբա ու ոճրագործ, չխնդրեց, այլ գո ղացավ և թ ալանեց ինչ հնարավոր էր: Նա որպես օտար էր եկել օտար պետություն: Երբ Աստվածնչյան ան առակ որդին վերադարձավ հոր մոտ, ծնկի իջավ նրա առաջ և ասաց. «Հա´յր, մե ղանչեցի երկնքի դեմ և քո առաջ ու այլևս արժանի չեմ քո որդին կոչվելու…»: Իսկ մեր օրերի անա ռակ որդի քոչարյան հան ցագործը և մարդшս պանը երբ վերադարձավ, նա ժողովրդից ներողություն չհայցեց

իր թա լանածի, իր ոճ րագործությունների, ՀՀ-ն шր յունաքամ անելու, մեր սուրբ երկիրը օտարին վաճառելու, իր սրբապիղծ վարմունքի համար:
Ստամբուլի բիճ հшն ցագործը (Էլիֆ Շաֆաքի վեպից) իր հիշողությունից ուզում է ջնջել, հեռու վանել իր կատարած հան ցագործությունը, որի պատաս խանատվության ծա նր բեռը կրելու համար ինքը պատրաստ չէ: Մերօրյա ոճ րագործը, նույն ինքը՝

այդ բիճ ռոբիկը, ևս իր հիշողությունից ջնջել է հայ ժողովրդի նկատմամբ կատարած իր աններելի հան ցանքները և ոճ րագործությունները: Ջնջել է նաև դա վաճան իր հան ցակիցների՛ հիշողություններից, ովքեր իր շուրջն են հավաքվել՝ այդ նորօրյա ան առակի վերադարձը ապահովելու համար: Իսկ հիշողություն ասած բանը անչափ դա ժան է. այն ամուր մնում է ազնիվ ու հպարտ մարդկանց մեջ: Մնում է և մոռացողների պադոշ երեսներին դա ժանորեն

շպր տում է 1999 թվականի հոկտեմբերի 27, 2008-ի մարտի մեկ, պետական ու քաղաքական գործիչների սպш նությունների երկար շարան… Շպր տում է ար յունով թա լանած միլիարդավոր դոլարների փաստեր: Այժմ, որ մինչև արտահերթ ընտրությունները շատ քիչ օր է մնացել, ընտրողներից ո՞ւմ մոտ է պահպանվելու թուրքի բճի արած ոճիրների հիշողությունը: Նրա՞նց, որ թ ալանվել և վш ռվել էին այդ պրիվետ ռոբի կողմից:

Նրա՞նց, որ ստի պված հեռացել էին ՀՀ-ից, որ հեռու մնան այդ թուրքի լա մուկ ավա զակից: Այո՛, նրանց մոտ պահպանվում է այդ հիշողությունը, որն ավելի է սիրելի ու հարազատ դարձնում առանց ռոբիկի ՀՀ-ն: Առանց ա՛յն ելուզակ ռոբիկի, որի երակներում թուրքի ար յուն է հոսում: Ա՛յն ռոբիկի, որ մի խումբ իր պես ստա հակներով, ղարաբաղյան նե նգ և դա վաճան կլանի ներկայացուցիչներով սա բոտաժ է անում և փորձում է դարձյալ զարտուղի

ճանապարհներով բռ նազш վթել իշխանությունը: Սրան վստահել, սրան հավատալ, նշանակում է ՀՀ-ն կրկին ընկղմել ռոբո-սեռժական այն ճահիճը, որից հազիվ ենք ազատվել: Այդ ճահիճը ժամանակին ստեղծողներից էին նաև հայ ազգին դարեր շարունակ խաբած և դա վաճանած դաշնակները, որոնց հետ այժմ դաշինք է կնքել «կարիճ ռոբը»: Այդ պնակալեզ դաշնակների 100-ամյա տխրահռչակ պատմության էջերից ո՛չ մեկի մեջ մի լուսավոր կետ չկա՝ միայն կեղտ է, միայն դա վաճանություն է,

միայն աթոռակռիվ է, մենակ հայատյաց պայմանագրերով տարածքներ հանձնելն է: Պարզ է, որ կեղտը կեղտի հետ կարող է միանալ: Սրանց թվում է, թե չի գալու ժամանակը, որ մեկ առ մեկ բացահայտվեն և պատաս խանատվության կանչվեն Արցախյան պատ երազմից խուսափած այն թափթփուկները, քր եական էն հան ցագործները, հայրենիքի դա վաճանները, որոնք կարմիր գորգ

են փռում՝ որ դրա վրայով ԱԺ բերեն մարդասպան «կարիճ ռոբին»: Չի՛ ստացվելու, ստա հակներ և դա վաճաններ: Ժողովրդի հիողության դեմ անզոր է գտնվելու ձեր մոռացկոտությունը: Պատմությունը ձեզ չի՛ ներելու: Չի՛ ներելու, որ պերության շահը ստորադասում եք բա րոյազուրկ ռոբիկի թ ալանածը պահելու ցանկությանը: Վա խեցեք մարդու ու պատմության հիշողությունից, սր իկա ազգադա վներ: Հան ցագործի արժանի տեղը բա նտն է, ոչ

թե ԱԺ-ն: Սա պատմության դասն է, և մեր ժողովրդի առաջ դրված այսօրվա հրամ այականն է՝ չհուսահատվել, լինել միասնական ու վճռական, ինչպես 2018 թվականի այն լուսավոր օրերին: Սիրելի ժողովուրդ՝ Հայրենիքը սիրող, Հայրենիքին հավատարիմ ազնիվ ժողովուրդ, այս ընտրություններով մեր պետականության լինել-չլինելու խնդիրն է որոշվելու: Մենք պետք է զգոն և վճռական

լինենք: Մենք սխալվելու իրավունք չունե՛նք: Սա մեր օրերի Սարդարապատի ճակատամ արտն է, որից մենք պիտի հաղթող դուրս գանք: Եվ հաղթելո՛ւ ենք և մեր ապագան մե՛նք ենք կերտելու: Կերտելու ենք մեր ճիշտ պահվածքով, մեր ճիշտ դիրքորոշումով:
Մեր երկրի տերը մե՛նք ենք ու ոչ թե թա լանչու հոգեբանությամբ ինչ-որ քոչվորներ: Վերջիններս տեղ չպիտի ունենան մեր սուրբ պետությունում, և սա մենք կապացուցենք մեր ճի՛շտ ընտրությունով: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *