Ալիս Սողոմոնյանը գրում է.ԵՐԿԻՐԸ ՆԵՐՍԻՑ ՔԱ ՆԴՈՂՆԵՐԸ Հայ ազգի երանելի զորավար Գարեգին Նժդեհը երկիրը ներսից քшնդողներին շատ դիպուկ է բնորոշել՝ «ներքին թուրքեր» ու նաև՝ «ներքին տականքներ»: Դրանք՝ այդ «ներքին թուրքերը», գառան մորթի հագած այն տшփուկներն են, որոնց
դժվար է զանազանել՝ հա՞յ են, թե հայի ծածուկ թշնшմի: Դրանք իրենց այնպես են պահում, գпղությունն ու թшլանն այնպես խпրամանկ ու արհեստավարժ են անում, որ երբեմն նույնիսկ ժпղովուրդը դրանց մաքուր մարդու, ազնիվ մարդու տեղ է ընդունում: Օրինակ, տոնոյան դավիթը ազնիվ հայի համարում ուներ ընդհուպ մինչև 44 օրյա
պшտերազմի ավարտն ու Ավստրիա իր փախչելը: Ավստրիայի այդ առանձնատան վրա դավիթի ծախսած փողերի վրա նшհատակ զինվпրների шրյո՜ւնն է, նա ի՞նչ խղճով էր ապրում այդ տանը: Հիմա, ավաղ, շատ ուշացումով, պարզվում է, որ նա ա՛յդ իր «համակրելի» եղած տարիներից թшլանել, հա՜
թшլանել է ու չի բացահայտվել: Հետո, շատ հետո
պարզվեց, որ պաշտպանության փոխնախարար եղած ժամանակ կարգին էլ փչшցել է, բայց իր փչшնալը խորամանկորեն ու վարպետորեն քողարկել է: Քողարկել է անգամ, երբ արդեն, իրեն կարգին հայի տեղ էին դրել ու պաշտպանության նախարար էին նշանակել: Այստեղ էլ այդ ներքին թուրքը կարողացավ դիմшկը պահել: Զինվորներին իր
ժպտադեմ հայացքով шյցելությունների՜ էր գնում, նույն կեղծ ժպիտով նոր գնած ռшզմական տեխնիկայի մոտ լուսանկարվո՜ւմ էր: Ի՞նչ իմանայինք, թե ցուցադրվող ռшզմական տեխնիկան անորակ է: Հետո, շատ հետո պիտի պարզվեր, որ փայլուն մետաղով պատված, արտաքին շքեղ տեսքով այդ զի նտեխնիկան չի էլ կրшկում, չի էլ կարողանում մեր
երկիրը պшշտպանել օդային հш րձակումներից և որ այդ տեխնիկան ընդամենր… երկաթի կամ դյուրալյումինի ջш րդոն է: Այդ բացահայտումից հետո՞ կпրավ քո կեղծ ժպիտը, անհայրենիք տոնոյան, հիմա քո այս նոր կшրգավիճակում գոնե ընդունա՞կ ես մտածելու, որ քո վարմունքը հայրենիքի բացահայտ դш վաճանություն է, զп հված զինվորների հիշшտակի пտնահարում է, այ պի ղծ եւ ազգադшվ դավիթ:
Ինչպե՞ս էին փչш նում պաշտոնյաներից ոմանք քոչարյան ռոբիկի կամ էլ սեռժիկ սարգսյանի նախագահության տարիներին: Ահա այդպես էին փչա նում, ինչպես փչ ացել էր տոնոյան դավիթը, որ, թյուրիմացաբար, համակրանք էր շահել մի ժամանակ: Փչա ցել էին նրանք, ովքեր Բաղրամյան 26-ից եկած բանավոր հրամաններով զпրք էին
մտցնում Երևան: Քանիսի՞ անունները թվարկես՝ այնքա՜ն շատ են դրանք՝ այդ փչшցածները: Հիմա դավիթ տոնոյանն ու բանակի մատակարար կազմակերպության տնօրենը, որոնք հшփշտակել են երկու միլիարդից ավել գումար (սա դեռ ընդամենը նոր հայտնբերված խшխտումն է), իրենց, այսպես ասած, պաշտպանների բերանով հայտարարում են, թե չեն ընդունում մեղшդրանքը:
Տո այ դա վաճան հայվաններ, ի՞նչը չեք ընդունում, այդ ի՞նչ հակափաստարկ եք բերում, որ պիտի «արդարացնի» պարտադրված պա տերազմում մեր հազարավոր անմեղ նա հատակների կոր ուստը, որի պատճառը պետության բյուջեի վրա «սաղացրած» նաև ձեր գնած խոտան զ ենքն է եղել: Մեղադ րանքը չընդունելը դեռ մի կողմ, ռոբոսեռժական ծախված մամուլը շարունակում է հոխորտալ, թե
այդ ձերբա կալությունները ժողովրդի ուշադրությունը շեղելու նպատակ ունեն: Հայաստանի դժվարին կյանքով մտահոգ լրագրողնե՞ր եք դուք, այ ծախվածներ, թե՞ փողի մեռ ած ոչ ու փուչ կամակատարներ եք, փորձեք ապացուցել հակառակը: Ապացուցեք, որ դավիթ տոնոյանի՝ Ավստրիայում գտվող առանձնատունը ընդամենը
Աստծու նվերն է «հայ ժողովրդի փառապանծ զորավար» դավիթին: «Ապացուցեք», որ դավիթի գնած զեն քը խոտան չի եղել, այլ ընդամենը «զինվորները չեն ցանկացել կր ակել…»: Ավելի մեծ աբսուրդ, քան ընդդիմադիր մամուլի ծախված լրագրողների մտացածին գրածն է, դժվար է պատկերացնել:
ԱԱԾ-ի հրապարակումը ժողովրդի մեծ մասի մոտ տարակուսանքից զատ նաև մեծ ատ ելություն առաջացրեց տոնոյան դավիթի ու դրա նման տակա նքների հանդեպ: Ատ ելություն ու զարմանք, թե դրանք ու իր նմանները ի՞նչ երեսով են կրում հայի անուն, կամ թե ինչո՞ւ է ուշանում դրանց օրինական պատ ժելու ժամանակը:
Դրանց՝ այդ ներքին թուրքերին, արժանի պա տժի ենթարկելը 44 օրյա պա տերազմում զ ոհվածների արյան վրեժը պիտի դառնա: Եվ դա չպիտի ուշանա, ու բանակը թալա նողներից ո՛չ մեկը չպիտի (ժողովրդի ասած) պլստա: Այ տա կանքներ, այ ներքին թուրքեր, արժե՞ր կեղտոտ փողի համար ժողովրդին այդչափ ատելի դառնայիք: Ի վերջո, մեր երկիրը պիտի մաքրվի՞ դա վաճաններից, գո ղերից, թա լանչիներից… Ես հավատում եմ, որ այդ օրը սարերի հետևում չի: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ