Վահան Մելիքյանը գրում է. Քոչարյանն ու իր գլխավորած ուժը սպառ նալիք են Հայաստանի ինքնիշխանությանը: Ռոբերտ Քոչարյանը հինգերորդ շարասյան կարկառուն առաջնորդն է: Նրա քաղաքական գործունեությունը մեծամասամբ պայմանավորված է դրանով, որը ենթադրում է
իշխանությունը վերցնելու ու ռևանշի օրակարգ: Իսկ մյուս մասը իր անձի և սեփականության պաշտպանությունն է արդարադատությունից: Այդ նպատակներին հասնելու համար նա կիրառում է զանազան մեթոդներ: Այդ մեթոդներից մեկն էլ դավադ րությունների տեսություններ քարոզելն է: Դրանում նա ոչ առաջինն է, ոչ էլ վերջինը: Ընդհանրապես
դավադրապաշտությունը նորություն չէ քաղաքականության մեջ, բայց այն, որպես կանոն՝ անցյալում բնորոշ է եղել լուսանցքային, փոքրաթիվ քաղաքական ուժերին ու խմբերին: Ցավոք սրտի, վերջին ժամանակաշրջանում դավադրապաշտությունը լուսանցքից ներխ ուժել է քաղաքական դաշտի կենտրոն: Դա հատուկ չէ միայն Հայաստանին, այլ ունի համաշխարհային բնույթ: Մի բան, որը չափազանց մտահոգիչ է, և արդեն իսկ խիստ
վտ անգավոր դրսևորումներ է ունենում: Քոչարյանը ընտրություններում ձախողվելուց հետո փորձում է դավադ րապաշտ ամբոխներին հավաքել իր ազդեցության տակ և օգտագործել իր քաղաքական նպատակների համար: Հայաստանում նրա առաջ քաշած դավադ րություններին հավատացողներ կան,
և այդ թույ նը մարդկանց մտքերում
հետևողականորեն տարածելու պարագայում մեզ մոտ նույնպես կարող են լինել վտա նգավոր դրսևորումներ: Քոչարյանն ու իր գլխավորած ուժը սպառ նալիք են ոչ միայն ժողովրդավարական կարգին, այլ Հայաստանի ինքնիշխանությանը: