Վանք գյուղում էի: Գիշեր էր: Հյուրանոցի պատշգամբում նստած էի, հանկարծ ձայներ լսեցի: Երկու տղամարդ էին խոսողները: Լսեցի, աչքերս լցվեցին, հենց այդ պահին… Լևոն Հայրապետյան
ԼԵՎՈՆ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ. «Վանք գյուղում էի: Գիշեր էր: Նստած էի Հյուրանոցի պատշգամբում, ու հանկարծ լսեցի գիշերային լռության մեջ խոսակցության ձայներ: Երկու տղամարդ էին
խոսողները: Մեկի ձայնը ջահելի էր , ասում է. – Հեր ջան, դե բանակից վերադարձել եմ, ուզում եմ պսակվել: Հայրը , թէ. – Տղա ջան, մի կով և մի հորթ է ունեցածս, համբերիր էդ հորթը կով լինի, որ
էդ կովը ծախեմ, փող ունենանք, գոնե մատանի առնեմ։ Լսեցի, աչքերս լցվեցին, ես շատ հուզվեցի, հենց այդ պահին գլխիս մեջ ծագեց հայկական մեծ հարսանիք կազմակերպելու գաղափարը․․․ Ես մի բան գիտեմ, որ ամենամեծ զեն քը քանակն է, մենք այլ
ճար չունենք, պետք է շատանանք»: ՄԵԾ ՀԱՐՍԱՆԻՔ ԱՐՑԱԽՈՒՄ. Մի քանի Տարի առաջ էր, արցախցի բարերար Լևոն Հայրապետյանի նախաձեռնությամբ Շուշիում ու Գանձասարում տեղի ունեցավ յոթ հարյուր զույգի պսակադրության արարողություն: Լու՜յս իջնի հոգուդ, ՄԵԾ ՀԱՅ: