Վարդան Հարությունյանն իր էջում գրել է. Տատս մի ընկերուհի ուներ , գրեթե յուրաքանչյուր օր լույսը չբացված գալիս էր մեր տուն սրճելու։ Սուրճի ժամանակ խոսում էին լիքը թեմաներից, բայց ուշագրավը այն էր, որ նա միշտ անի ծում էր
Վանոյին։ Նրա որդին բան տում էր ու դա տապարտված էր ցմ ահ ազատազր կման։ Ասում էր անմ եղ տղայիս կյանքը Վանոն կոր ծանեց տարավ բան տում փակեց։ Մի քանի տարի առաջ նա մա հացել է, նրա տղան ևս
բան տում մ ահացել է։ Ես այն ժամանակ երեխա էի ու նրա խոսացածները չէի հասկանում։ Անցավ ժամանակ երբ արդեն գիտակցական տարիքում էի հետաքրքրվեցի թե նրա տղան ի՞նչու էր բան տում։ Վանաձորցիները երեսունից բարձր
վստահ եմ հիշում են Գուգարքի (Մեղրուտ, Եղափլու) սա հմռկեցուցիչ սպա նությունը։ Նրա տղան շատ անմեղ էր ուղղակի սպ անել էր մի տղայի այնուհետև կա ցնով մանրացրել դ իակը … Շատ անմեղ տղա էր… Հ.Գ. Քանի որ Վանաձորում կատարված այս դեպքի մասին
հի շատակում էր եղել ու Վանոյի հասցեկին զր պարտություն, ես որոշեցի գրեմ իրականությունը։ Իդեպ դեպքը տեղի էր ունեցել դեռ ԽՍՀՄ փլու զումից առաջ, երբ Վանոն Բուտիռկա բան տում էր։ Իսկ այդ կինն ու նրա տղան մեր շենքի 5-րդ հարկից էին։