Արման Գրիգորյանը գրում է. Մի 2 օր առաջվա իմ ստատուսը Զուլֆուգարովի հետ իմ զրույցի մասին կանխատեսելիորեն բուռն արձագանքների է արժանացել։ Որոշ արձագանքներ իհարկե արժանի չեն պատասխանի, բայց մի արձագանք կա, որին

թերևս արժե անդրադառնալ։ Դրա բովանդակությունը հետևյալն է։ Ադրբեջանի նախկին ԱԳ նախարարն ինձ ասել էր այն, ինչ ասել էր, որովհետև հատուկ նպատակ ուներ Հայաստանում ներազդելու Քոչարյանի ժողովրդականության վրա, քանի որ Ադրբեջանում իրականում շատ վախենում են նրա վերադարձից։

Ադրբեջանցիները սար սափում են այս հեռանկարից ու իրականում ասել են ճիշտ հակառակն այն բանի ինչ մտածում են, որ օգնեն կանխելու Քոչարյանի վերադարձը։ Ես էլ միամտաբար, առանց հասկանալու իմ զրուցակցի խորամանկ նպատակը, զուտ իմ քաղաքական համակրանքներին ու հակակրանքներին տրված` հրապարակայնացրել եմ

իմ ադրբեջանցի զրուցակցի ասածը։ Ավելին, MIT-ում դասավանդող, հետևաբար երևի որոշակի մտավոր ցենզ հաղթահարած, ու կարծես թե նաև փողոցում չմեծացած Արեգ Դանագուլյանը գրել էր, որ ինձ կոմբիկերի մակարդակի կտեր են տվել, որոնք ես միամտաբար կերել եմ։ Չնայած նաև կարծիք էր

հայտնել, որ իմ արածն ամոթալի բան էր, այսինքն` պարզ միամտութուն չէր։ Էդ կարգի մտքի մի գոհար էլ երկնել էր հայտնի քաղաքական վերլուծչի Հակոբ Բադալյանը։ Մասնավորապես, որ ես ադրբեջանական տեղեկատվական գործակալի դեր եմ ստանձնել։ Հետևյալն եմ ուզում ասել էս

կապակցությամբ։ Ռոբերտ Քոչարյանն այսօր ոչ միայն Հայաստանում իշխանության վերադառնալու որևէ շանս չունի, այլ նրա միակ քաղաքական ֆունկցիան Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությունն ամրապնդելն է, անկախ նրանից նա գիտակցում է դա, թե ոչ։ Վստահեցնում եմ, դա շատ լավ հասկանում են նաև Ադրբեջանում։ Հետևաբար, որևէ մեկը նրա վերադարձը սաբոտաժ անելու կարիք չունի։ Նա ինքը

դա հրաշալիորեն արել է իր իշխանության տարիներին։ Զուլֆուգարովի ասածն, ըստ այդմ, զուտ ակադեմիական նշանակություն ուներ։ Դրա բացահայտելն ինձ համար նույնպես ընդամենը ակադեմիական նշանակություն ուներ, որովհետև դա ոչմիթիզականության, «հաղթողականության», ոչնչի վրա չհիմնված կոշտ գծի սնանկությունն ապացուցող

հերթական փաստն էր։ Իսկ դա շատ երկար ժամանակ իմ ուշադրության կետնրոնում գտնվող թեմա է։ Դա ապացուցելու կարիք իրականում վաղուց արդեն չկա, բայց ադրբեջանցի նախկին բարձրաստիճան գործչի արտահայտած կարծիքն էդ կապակցությամբ ինձ համար անհետաքրքիր չէր կարող լինել։ Կարծում եմ անհետաքրքիր չէր նաև ուրիշների համար։