Թուրք հայտնի լրագրող, գրող Բեքիր Ջոշքունի ցեղաս պանության մասին՝ «Իմ հայը» վերնագրով հոդ ված է հրապարակել: Որից հետո լրագրողը արժանցել է հայ հոյանքների ու վի րավորանքերի՝
«Հայի ցեղ, «Հայի վի ժվածք»: Բայց սա զարմանալի չէ, քանզի նա խոսում է հասարակության մեջ, ուր վայրենությունից, ատելությունից բացի ուրիշ ոչ մի բան չկա, այս հասարակությունը չի կարող ականջ դնել մարդկային
խղճին և բարոյականությանը: Չգիտեմ, թե հայ ազգին ինչ են արել, թե արդեն ինչ իմաստ ունի այս վե ճը, թե ուր է գտնվում ճշմարտությունը: Սակայն կցանկանայի իմանալ՝ ով է տատիկիս պոկել իր հայրենիքից ու իր տնից այն ժամանակ,
երբ նա դեռատի օրիորդ էր… Կցանկանայի հաշիվ պահանջել այն տառապանքի համար, որը նա ստի պված է եղել թաքցնել, էն կարոտի համար, որը նա չէր ուզում ցույց տալ, այն արցունքների համար,
որոնք նա յուրաքանչյուր գիշեր թափում էր մեզանից թաքուն: Կցանկանայի իմանալ, թե ովքեր են նրան դա տապարտել այդ անվերջ
ա քսորին… Մեկ միլիոնը չգիտեմ, ես մեկ հայ ունեի… Իմ շատ սիրած այն թախծալի կինը…»