Պատերազմի օրերին Եղբորս զո հվելու լուրն իմանալուց հետո զանգ եմ ստանում ամենամտերիմ մարդուց, ով ներողություն է խնդրում և ասում, որ … Նանե Արզումանյան
Նանե Արզումանյանը գրում է. Պատերազմի օրերին Եղբորս զո հվելու լուրն իմանալուց հետո զանգ եմ ստանում ամենամտերիմ մարդուց, ով ներողություն է խնդրում, որ կողքիս չէ և ասում է, որ մեկնել է ՌԴ, որպեսզի որդուն այնտեղ գրանցի… Բառ չկար
խոսելու։ Պատերազմից երկու ամիս անց, երբ Եղբորս ավագ որդին մեկնեց Արցախում ծառայության կրկին զանգ ստացա ու ուղղակի լսեցի, որ մեր հայրենասիրությունն այլ է։
Պատերազմից անցել է մեկ տարի և մի քանի ամիս եկել են Հայաստան, որովհետև պատերազմը հիմա էլ այնտեղ է։ Ինձ, իհարկե, պետք չի էլ զանգել, բայց թույլ տվեք մի բան ասել՝ սիրեք մեր երկիրը, շատ սիրեք. այս սիրուց վեր ու վեհ արժեք չկա մի քիչ էլ ամաչեք Եռաբլուրից…