Զո հված զինվորների ծնողների պարն եմ նայում, ու գիտե՞ք, ատ ելությամբ չեմ լցվում նրանց հանդեպ։ Գիտե՞ք ինչու, որովհետև… Հասմիկ Բաբաջանյան
Հասմիկ Բաբաջանյանն իր էջում գրել է. Զո հված զինվորների ծնողների պարն եմ նայում, և գիտե՞ք, ատելությամբ չեմ լցվում նրանց նկատմամբ։ Գիտե՞ք ինչու։ Քանի որ չեմ հավատում, որ 44- օրյա պատ երազմում զավակ կորցրած մայրը թևեր ունի ու
կարող է վեր պարզել և պարել։ Չե՜մ հավատում, որ զավակի տարին տված կամ չտված, դ իակը գտած կամ չգտած մայրը, ոսկոր թաղած մայրը կարող է պարել, էական չէ՝ ում դիմաց։ Ես առավել խոր ատ ելությամբ եմ լցվում պարացնողի հանդեպ։
Ցանկանում եմ նրան ասել՝ Աննա, ատելի, կնշե՞ս 44-օրյայում զո հված զինվորի մի մոր անուն, որ պարում էր։ Եթե չկա, ներողություն խնդրի ազգիցս, որ նրա զինվորի մորը այդքան ստո րացնում ես։ Ներողություն խնդրի, որ ազգիս մեջ պղ ծության
տարր ես մտցնում, որ 18 տարեկան որդու տարին չտված հայ մայրը թևեր ունի ու պարում է։ Իսկ եթե նման մայր կա, նրան միանգամից հոգեբուժական օգնություն պետք է ցուցաբերել, քանի որ նման պար ես տեսել եմ այն ժամանակ, երբ մայրը խելագարվել է 18-ամյա որդու դ իակի առաջ և սկսել պարել մա
հվան թափորի ժամանակ։ Մա հվան թափորը բարձրաձայն ո ղբում էր մոր պարից և չէր հանգստանում։ Նշիր 1-ի անունը, որ չմտածենք՝ դու ծիծաղում ես զո հվածի խ ելագարված մոր վրա։ Ծիծաղում ես հանուն ոչ մի բանի զո հված զինվորի վրա։ Ծիծաղում ես զավակի գե րեզման չունեցող, ոսկոր թաղող մոր վշ տի վրա։