Արմեն Երանոսյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է. «Ո՞վ է թուրքը. Չես ճանաչում թշ նшմուն` արդեն պшր տված ես։ Ես թուրք ազգի պատմությունը շատ եմ ուսումնասիրել, նրա հոգեբանությունը , այդ ազգի կառուցվածքը նրա շարժող ուժը , ազգային դավանանքը։ Շատ բան թուրքերը ոչ թե ունեին այլ կառուցեցին իրենց թշ նшմիների թերությունը վերլուծելով։ Ահա տեսեք, թուրքը դш վաճան չունի ։

նրա պատմությունը զուրկ է դш վաճաններից ։ Ֆենոմենալ է չէ՞։ Սակայն ֆենոմենալ ոչ մի բան չկա։ Նրանք դш վաճանի գլուխը կտրում են, միանգամից, գիտեք ինչու՞, որ երբեք չխոսա նրա լեզուն։ Քանի որ ամեն դш վաճան իր արդարացումն ունի։ Իսկ թուրքը չի ասում դш վաճանեց սուլթանին կամ

վալիին, նա ասում է դш վաճանեց թրքությանն ու կտ րված գլխի լեզուն այլևս թրքությունը արատավորող ոչ մի արդարացում չի կարող բերել։ Թուրքը ունի թշ նшմի , մեր պահով դա հայն է։ Նա անշեղորեն գնում է հայի վերացմանը։ Թուրքը խելք չունի, նա ունի բնազդ` Առավել զորեղ քան խելքը , թուրքը ունի հզոր գայլի հոտառություն , նա թշ նшմուն

ոչնչացնելու համար օգտագործում է ամեն թույլատրելի ու անթույլատրելի միջոց , քանի որ նա որսի գնացող գայլի նման բնազդով ասում է . թշ նшմի է , չպիտի ապրի։ եվ հոտառությամբ զգում է,որ երբ իրեն մե ղшդրեն ինքը թշ նшմուց վերցրածի որոշ մասը կտա մե ղшդրողին և նրանք կմոռանան իր կողմից հո շոտված թշ նшմուն։ Մինչև կհզորանա

ու այս անգամ կհո շոտի մե ղшդրողին։ Թուրքը գայլի պես երկար կարող է լիզել իր պարտության վերքը , ապա քինել , սպասելով մինչ իրեն հաղթող թշ նшմին իր գոռոզության մեջ կհասնի հիմարության ու կպարծենա իր առանձնահատուկ լինելով։ Այդպես եղավ թե հույների թե Հայերի դեպքում։ Մինչ վի րшվոր թուրքը լիզում էր իր վերքը , Հայը և հույնը

իրենց հաղթությունը սկսեցին վերագրել Անհատին ու իրենց մշակույթին ։ Իսկ այդ ժամ թուրքը պա րտությունը վերագրեց իր բանակին Ու պետությանը ։ Ու վերազինելով բանակը և պետությունը սովածի գա զանությամբ ժանիքներով փշրեց իր թշ նшմու ու անհատին ու մշակույթը։ Թուրքը լավ գիտի, որ

անհատները մե ռնում են, բանակները ապրում, Մշակույթը ծառայում է , եթե երկիր կա ։ Իսկ եթե երկիրը թուրքինն է , ուրեմն նրանում գտնվող յուրաքանչյուր մշակույթ կծառայի թուրքին ։ Թուրքը սպասում է , նա սպասում է , որ տեսնի ինչով է պարծենում իր թշ նшմին,

Անհատներո՞վ , նա ամեն միջոցով պшտ երազմի նման արատավորում է ու այդ անհատներին ու նրանց պեսներին։ Մշակույթո՞վ , թուրքն ասում է Ինչու՞ կռ վել մշակույթի դեմ , քան դել և սրբել հետքը այդ մշակույթի։ Թողնել լոկ թանգարանային նմուշ ու միայն այն դեպքում, եթե էդ թանգարանները թուրքիայում են։