Սեյ Յայլախանյանը գրում է. Ելույթներն եմ նայում, ոմն մեկը (հավանաբար իրանց «մտավորական» են ասում) բեմից հայտարարեց, որ ով հրապարակում չի, Նիկոլի ժողովուրդն ա, ժեխ ա, անգիտակից մասսա ա և այլն: Ես հրապարակում ՉԵՄ, ՉԵՄ ԷՂԵԼ 2008-ԻՆ, ՉԵՄ ԷՂԵԼ 2018-ԻՆ, Ու ՉԿԱՄ 2020-ին:

Ու եթե ալամ աշխարհի վրա եթե կա մեկը` ուզում ա նիկոլական լինի, ուզում ա սերժական լինի, ընդիմադիր թե իշխանական, ու կոնկրետ ինձ, իմ հարազատներին, ընկերներին ու էն մարդկանց, ովքեր հրապարակներով չեն աչքի ընկնում, ուզենա էտ խոսքերը վերագրի մեզ, իմ կողմից նվիրում եմ նմաններին իմ քֆուրները, մտքիս գալիքն ու ռաստգալիքը:

Ու ով հրապարակում չի, չի նշանակում, որ կողմ ա սրան, կամ դեմ ա նրան: Դա նշանակում ա, որ էտ մարդու համար ոչ դուք եք մի բան, ոչ նրանք:
Իսկ ստեղ սփյուռքի հայությունը մի լավ կխոռոփեր ձեր դեմքին` ձեր արտահայտած անհեռատես բառերի եւ նախադասությունների համար:

Ու ոչ մեկիդ մտքով չանցնի, թե դուք էս ազգի համար ավելին եք անում, ավելի «մտահոգ» եք ու անհանգիստ, քան ես ու իմ նման մի շարք մարդիկ:
Սա վերաբերվում ա և նիկոլի ամորձիներից կախվողներին, թե հրապարակում բեմերից լեզվի գոնկա անողներին:

Մինչև վերջին գ երին չլինի Հայաստանում, ոչ մեկիդ խոսքին գեթ մեկ գրամ լուրջ չեմ վերաբերվելու, բառացիորեն ՈՉ ՄԵԿԻԴ: Բոլորդ էլ ունեք էն բավարար կապերն ու հնարավորությունները էտ տղերքին վայրկյան առ առաջ Հայաստան բերելու` թե աթոռին թառածները, թե աթոռը քաշքշողները:

Ու մի բան էլ, օդում խոսքեր ասելը այլևս մարդ չի բերում հրապարակ, քանի որ պատերազմը ապացուցեց, որ օդից դուք թույլ եք, օդից ոչինչ մի բռնեք, մի կր ակեք, խոսք մի տվեք ու մի դուրս տվեք: Պռիվետներ բոլորիդ