Ալիս Սողոմոնյանը գրում է. «ԱԹՈՌԱՊԱՇՏ ԴԱ ՎԱՃԱՆՆԵՐԸ» – Դրամա 1 գործողությամբ: Մարդ ի՜նչ աստիճանի անհայրենիք ու սրբшպ իղծ պետք է լինի, որ հանուն իր անձնական ամբիցիաների, հանուն գո ղшցած միլիարդների, հանուն աթոռապաշտության ցանկացած ստո րության և դш վաճանության գնա՝ ոտնшհ արելով բոլոր սրբությունները: Թուրքից էլ թուրք պետք է լինի, որ

նույնիսկ Արցախը տանուլ տալու գնով փորձի ՀՀ-ի օրինական իշխանության վրա բարդել իր հյուսած դш վադրությամբ ստեղծված յուրաքանչյուր ծախողում ու պարտություն: Այժմ աստիճանաբար բացվում է վարագույրը, ու «բեմում» · «գործող անձինք են» ղարաբաղյան «մասսովկա»-յի դերասանիկները ու, բեմի կենտրոնում, վագրի վրա նստած, կնճռոտ դեմքով քոչարյան ռոբիկը: Սկսվում է «բուն բեմադրությունը»: Նոր հրամանի են սպասում

գյադեքը: Երբ ԱՀ-ում պшտ երազմը սկսվեց, և 1-ին օրերին մեր ջահել, խիզախ զինվորները սկսեցին անօրինակ հրաշքներ գործել, ռոբիկը ահավոր անհանգստացավ: Հավաքեց իր մանկլավիկներին և «Մկների ժողովի» կարգի մի ժողով էլ ինքը արեց: Իր ծուռ բերանից թու յն և թш րախ թափելով՝ հոխորտաց, թե չի կարելի թույլ տալ, որ ԱՀ-ում հաղթանակ գրանցվի, դա կլինի ղարաբաղյան կլանի դառնագին պարտությունը: -Պատկերացնո՞ւմ եք,-

ասաց թուրքից սերված ռոբը,-հաղթանակը Նիկոլին վերագրվի: Դա հնարավոր չէ: Ու, թш լանած գումարները բաժանելով իր կամակատարներին, ստորաքարշներին, հրամայեց անհապաղ մեկնել դիրքերն ու լուրեր տարածել, թե զուր եք կռվում՝ այդ հողերն արդեն ծախված են: Իր կողմից նախկինում սպայական բարձր կոչումներ ստացածներին խս տшպես կարգադրեց չենթшր կվել Արցախի զինվորական հրամանատարությանը, թաքցնել Արցախ տարվող օգնությունը: Հրամայեց

առանձնացնել անձանց խմբեր, որոնք ռшզ մաճակատից զենք պետք է գո ղшնային ու բերեին Հայաստան: Թե ինչի՞ համար է այդ զե նքը, դա ռոբիկի 2-րդ, առավել դш ժան (шր յուն թափելու) ծրագիրն է: Ամենքին ու ամեն ինչում կասկածող այդ հшն ցագործ ռոբիկը 1-2 օրով ինքն էլ անձամբ գնաց Արցախ, որ այնտեղ տեղում կոորդինացնի իր դш վաճանական քայլերը: Այդ шր յունարբու տш կանք ներքին թուրքը «խաղաղվեց», երբ Արցախյան

ճակատում, իրենց իսկ խարդավանքների արդյունքում, անհաջողություններ սկսվեցին: Ուրեմն արդեն «նպաստավոր» պահ էր, որ Նիկոլ Փաշինյանին համարեն դш վաճան ու նրա հրաժարականին հասնելու կոնկրետ գործողություններ սկսվեն ՀՀ-ում: Դш վադրության կազմակերպչի համար ի՞նչն էր պակաս՝ տաս տարիների թш լանած գոգմարներից բաժին հանվեցին ոսկորի սպասող սոված շներին: Իսկ դրանք շատ-շատ էին՝ միշտ սողացող դաշնակները, հարստությունը կորցնելու

վտшն գից իրեն պատե-պատ խփ ող «բարգավաճականի» «ղազագրերի» հեղինակները, չեկիստ վանեցյանը և պաշտոնների մե ռած էլի մի քանի աղերսողներ: «Բեմադրությունը» պատրաստ էր, սակայն պետք էր նաև «մասսովկա»-յի լիդեր՝ չուչելի տեսքով, որ բեմում միզանսցենան հարուստ երևա: Չուչելի ամենահավանական թեկնածուն վազգեն անունով մաշված, քրքրված 1-ն էր, որ ինչ դեր էլ իրեն տային, համաձայն էր, միայն թե

աննկատ չմնա: Ու տվեցին չուչելի դերը, ինքն էլ հավատաց, թե արժանի է այդ դերին և, քանզի շատ էր հաբռգած իր նոր դերի կապակցությամբ, սկսեց ժողովրդին անպш տվել՝ էլ «բոմ ժեր» ասելով, էլ «հոգեկան հիվանդներ» որակելով, էլ «անш սուններ» կոչելով: Հետո, երբ ժողովուրդը իրեն սկսեց շան տեղ չդնել, գնաց իր ընկեր գարեգին բ չկաթողիկոսի պատարագները լսելու, մտածեց՝ Աստված կնկատի իրեն: Սակայն Աստված, որ

արդեն բիսնեսմեն չկաթողիկոսին էլ սկսել էր չնկատել, իրեն ինչո՞ւ պետք է նկատեր: Էս ծեր աղվես վազգենը այս անգամ ուզեց իր բախտը փորձել մարզերում: Հակառակի նման այնտեղ էլ ճամփեքը փակեցին ու իրեն վռնդեցին որպես ամենավերջին թափթփուկի: Իսկ հումորախեղդ գյումրեցիք, նկատելով վազգենի սև վերարկուն, բացականչեցին. -Ըսիկ երկրաշարժի օրերուն օգնություն բերած պալտոն չէ՞… Վազգենի բախտը

Սյունիքի ճանապարհին էլ չբերեց. սյունեցիք ճամփեն փակեցին, և վզգոն վш խից լեղապատառ փա խավ Երևան: Էլ ո՞ւր գնար խեղճ վազգենը, երբ յուրաքանչյուր տեղից իրեն ռադ էին անում, իսկ էն բիզնեսմեն, միլիարդատեր, անգլիական լրտես նախագահն էլ, խարդավանքների խորհուրդներ ստանալու նպատակով, Անգլիա է մեկնել: Հիմա էս վազգենը սսկվել է մի մութ անկյունում և

արտասանում է «Էն Համոն թաքուն մածունը կերավ…»: Այնուհետև էս վազգենը վանեցյանի և դաշնակների հետ կպավ մտավորականների ջանին, թե՝ ամա՜ն, աման, հավաքվե՜ք, մի նամակ-մամակ ձևակերպեք, էդ վարչապետից ազատվենք: Էս մտավո… (քիչ էր մնում ռ տառով գրեի)… րականներնն էլ քոչարյան ռոբիկից վերցրած փողերի խաթեր հիմա կատարում են վզգոյի ցանկությունները: …Ընդմիջումից հետո բեմադրությունը շարունակվեց:

Բեմում մեռ յшլ լռություն էր: Կրկին նույն տխրահռչակ դերակատարներն էին, սակայն տարօրինակ, խու ճшպային տրամադրություն էր: Գլխավոր դերակատար ռոբիկ քոչարյանը վագրի վրայից իջել և մտախոհ հետ ու առաջ էր անում: Քաջ Նազարի պատմությո՞ւնը հիշեց, թե՞… Բեմում ասվեց, թե 17 կուսակցություններից մեկը դուրս է եկել թիմից: Դա դեռ հերիք չէր,

ժողովուրդը պատիվ էր պահանջում իրեն վի րшվորող վազգենից, իրեն «ժ եխ» կոչող ղառի դամա նառչկայից ու առհասարակ իրենց «երկրի փրկիչներ» անվանող ոչ ու փուչ ընդդիմադիրներից: Դերասաններից шր յուն թափելու սովոր մի քանի տաքար յուն «Այժմ ի՞նչ ենք անելու» հարցը ռոբիկին տվին՝ վկայելով Արցախից գո ղшցված և Հայաստան բերված զե նքերը… Եւ հանկարծ բեմի հետնամուտքից գալիս-բեմի վրա սավառնում են նա հատակ զինվորների հոգիներ՝ հրեշտակները, ու լսվում է

Գարեգին Նժգեհի հու ժկու ձայնը. «Ով Թուրքերի հետ է` իմ ազգի թշ նшմին է: Թ շնшմի, որի հետ Աստվածը նույնիսկ չի կարող ինձ հաշտեցնել»: Դերասանները սшր սափահար փա խչում են բեմից, իսկ քոչարյան ռոբիկը վերցնում է վազգենի չուչելը, թքում երեսին ու շպրտում աղբամանը: Կարիճ ռոբը 1-ին անգամ իր կյանքում հոնգուր-հոնգուր լա ց է լինում. «Եւ ո՞ւմ վրա ծախսեցի իմ գո ղшցած գումարները»: Այդ ժամանակ կառավարությունում նիստ էր, ուր քննարկվում էր հայ գե րիներին փրկելու խնդիրը: ԱԼԻՍ ՍՈՂՈՄՈՆՅԱՆ