Թուրք հայտնի լրագրող, գրող Բեքիր Ջոշքունի ցեղաս պանության թեմայով՝ «Իմ հայը» վերնագրով հոդված է գրել: Որից հետո լրագրողն արժանցել է հայհոյանքների եւ վիրավորանքերի՝ «Հայի ցեղ, «Հայի
վի ժվածք»: Սակայն սա զարմանալի չէ, քանի որ նա խոսում է հասարակության մեջ, որտեղ վայրենությունից, ատելությունից բացի ուրիշ ոչինչ չկա, այս հասարակությունը չի կարող ականջ դնել մարդկային խղճին ու բարոյականությանը:
Չգիտեմ, թե հայերին ինչ են արել, թե արդեն ինչ իմաստ ունի այս վե ճը, թե որտեղ է գտնվում ճշմարտությունը: Բայց կցանկանայի իմանալ՝ ով է տատիկիս պոկել իր հայրենիքից և իր տնից այն ժամանակ, երբ նա դեռատի օրիորդ էր…
Կուզեի հաշիվ պահանջել այն տառապանքի համար, որը նա ստիպված է եղել թաքցնել, այն կարոտի համար, որը նա չէր ցանկանում ցույց տալ, այն արցունքների համար, որոնք նա ամեն գիշեր
թափում էր մեզանից թաքուն: Կուզեի իմանալ, թե ովքեր են նրան դա տապարտել այդ անվերջ
ա քսորին… 1 միլիոնը չգիտեմ, ես 1 հայ ունեի… Իմ շատ սիրած այն թախծալի կինը…»